Vorig seizoen ging ik tijdens het zaalseizoen vaak bij ons 8e kijken. Niet alleen vanwege het moordende tempo, gecombineerd met een oogstrelende techniek, maar vanwege de gezelligheid en het besef dat het hier gaat om een zelfgekozen sport, die tot vermaak moet leiden, niet tot irritatie.
Door: Kasper Koster
Tijdens één van de eerste zaalwedstrijden kwam Willem Schaar voor de wedstrijd naast me zitten. “Kijk jij ook zo graag naar het 8e” vroeg ik hem. “Nee, ik moet de wedstrijd van ze fluiten” luidde zijn antwoord.
Ik vroeg of hij wel vaker floot en of hij het leuk vond. Willem floot als hij een wedstrijd kreeg toegewezen. Hij vond zichzelf geen goede scheidsrechter, vond het ook zeker niet leuk, maar vervulde gewoonweg zijn taak. Het was namelijk zijn verantwoordelijkheid, zowel tegenover zijn team als tegenover KVA. De wijze waarop hij dit zei maakte duidelijk dat hij dit heel logisch vond en hij beklaagde zich hier dan ook niet over.
Willem floot de wedstrijd gewoon goed. Hij was consequent, zag wanneer een overtreding uit onhandigheid of bewust werd gemaakt en floot naar de aard van de wedstrijd. Zijn autoriteit liet hij zeker niet gelden, maar werd wel geaccepteerd door beide teams.
Op het einde van het zaalseizoen kwamen we elkaar weer tegen. Willem was weer aan de beurt en was door het lot weer aan het 8e verbonden. Van de tegenstander was bekend dat het geen aangenaam team was om te moeten fluiten. Ze speelden erg fysiek en vochten iedere nadelige beslissing aan. Hier kon Willem op 2 manieren mee om gaan. Hij kon zich strikt aan de regels houden en de wedstrijd dood fluiten of hij kon er voor kiezen wat soepeler met de regels om te gaan en er een echte wedstrijd van te maken.
Willem koos voor het laatste wat de wedstrijd ten goede kwam. KVA was duidelijk de bovenliggende partij en dit kon onze tegenstander niet verkroppen. In de tweede helft begonnen zij de beslissingen van Willem consequent te bekritiseren. KVA ging hier gelukkig niet in mee, zodat de wedstrijd niet ontspoorde. Willem bleef, duidelijk geërgerd, de wedstrijd goed leiden. Maar de tegenstander had de boosdoener al aangewezen.
Tegen het einde van de wedstrijd kende Willem een vrije bal toe aan de tegenstander om de gemoederen wat te sussen. Het was bijna tijd en de wedstrijd was al gespeeld. Helaas herkende ik de slimme oplossing van Willem niet en protesteerde tegen de vrije bal.
Dit kwam mij op een terechte reprimande van Willem te staan. Mijn fanatisme won het van mijn verstand. Na afloop bood ik Willem mijn excuses aan, die zelf nog volledig in de wedstrijd zat. Ondanks dat legde hij nog keurig aan de aanvoerder van onze opponent uit, dat zij misschien iets kritischer naar zichzelf moesten kijken en deed dit aan de hand van een aantal voorbeelden.
Toen wij na de wedstrijd nog wat gingen drinken kreeg ik een berichtje van Willem. Hij zei dat hij zich op de verkeerde persoon af had gereageerd en bood zijn excuses aan. Hoewel zijn excuses volledig overbodig waren maakte zijn gebaar diepe indruk op mij, want als je jezelf zo kwetsbaar op durft te stellen, dan ben je voor mij een hele grote meneer. Daarom is Willem een beetje mijn held.
Gaat dit stukje nu over Willem Schaar?
Nee, eigenlijk gaat dit stukje niet over Willem, maar dit verhaal maakt duidelijk dat wij met z’n allen verantwoordelijk zijn voor het scheidsrechtersbeleid binnen KVA. En Willem beeldt voor mij perfect uit, waar het KVA en de scheidsrechterscommisie om gaat.. Hij is zijn verantwoordelijkheid niet uit de weg gegaan en heeft zijn vrije tijd in KVA gestoken.
Te vaak hoor ik mensen zeggen dat ze een hekel hebben aan wedstrijden fluiten, dat ze het liever aan anderen overlaten. Maar dat is natuurlijk niet reëel. Als wij onze verantwoordelijkheid uit de weg gaan belasten we anderen hier nog eens extra mee. Andere mensen, die het ook niet leuk vinden om een wedstrijd te fluiten, maar hier nu nog eens extra voor moeten opdraaien.
Laten we deze klus met zijn allen klaren. Dan hoeven we helemaal niet zo vaak te fluiten en hoeven we ons geen zorgen te maken over de enorme financiële consequenties, die dit voor de club kan hebben. Laten we er met z’n allen voor zorgen dat er bij KVA meer Willem’s rond lopen, zodat we allemaal even de (financiële) redder van KVA kunnen zijn. Laten we allemaal even een held zijn zoals Willem.
Chanda Robijns maakt het ons, tezamen met Fabian, Laura, Rukhsana, Tamara en Roelof, makkelijk en plaatst regelmatig een overzicht van de te fluiten wedstrijden met het verantwoordelijke team erbij, zodat wij hier geen omkijken meer naar hebben.
Wij zijn allemaal onderdeel van KVA. Laten we toch onze verantwoordelijkheid nemen en dit toch vooral samen doen.
