Laten we weer eens iets nieuws proberen, een soort variant op ‘De mens achter KVA.’Ik wil u nogmaals voorstellen aan Arno en Serge op een andere wijze dan u gewend bent.Het gaat niet alleen over korfbal maar ook hun persoonlijkheden, hun drijfveren, hun gezinsleven en over hun houding ten opzichte van elkaar en KVA.

Ik heb ze een aantal vragen voorgelegd, waarbij zij niet perse alleen maar de vraag moesten beantwoorden, maar ook allerlei informatie mochten verstrekken, die zij met ons wilden delen. Het interview heb ik met beide heren tegelijk gedaan om zodoende elkaar te kunnen aanvullen en er zelf getuige van te kunnen zijn op welke wijze zij zich tot elkaar verhouden.

Door: Kasper Koster

Waarom hebben jullie voor KVA gekozen?

Arno: KVA leek me een enorme uitdaging. al had ik wel eerst wat twijfels of ik het wel aan zou kunnen. Maar ik weet inmiddels van mezelf dat ik veel meer doorzettingsvermogen heb dan vroeger als kind. Hierdoor heb ik al vaak bereikt wat ik voor ogen had en deze stap was voor mij een mooie stap omhoog. De ontvangst bij KVA was ook erg prettig.

Serge: Ik kwam vorig seizoen al af en toe kijken bij KVA. Ik kende Arno nog uit een ver verleden. Op een gegeven moment werd Arno door KVA benaderd of hij iemand wist voor het 2e. Hij gaf toen enkele namen aan het bestuur door, waaronder de mijne. Ik kende de club en sfeer dus al enigszins en was dus niet helemaal blanco. Ik was op zoek naar een club met meer ambitie, waar de spelers ook een betere drive zouden hebben om goed te presteren. Bij mijn vorige club had ik nog wel eens wat gezeur en was de gezelligheid eigenlijk het voornaamste doel. Daarbij heeft Jan Niebeek mij een tijdje geleden al het advies gegeven om iets hoger op te gaan zoeken. KVA kwam op het perfecte moment voor mij.

Hoe gaat de samenwerking tussen jullie twee?

Arno: De samenwerking bevalt mij uitstekend. Ik zie Serge ook niet als een assistent, eerder als een soort partner. Ik moet tijdens de wedstrijd kunnen overleggen. Het is fijn als ik met iemand kan praten over mijn bevindingen. Het is prettig als iemand dat kan bevestigen of misschien wel kan verbeteren of verfijnen. Daar moet je heel open over kunnen zijn tegenover elkaar. Ik denk dat wij elkaar hier goed op aanvullen.

Serge: Ik vind het belangrijk als ik met iemand kan sparren tijdens de wedstrijd of tijdens een training. Door er vaak met elkaar over te praten vul je elkaar aan en maak je elkaar ook zeker beter. Dat doel hebben wij beiden voor ogen. Wij hebben grotendeels dezelfde visie. Het kan op enkele details soms wat van elkaar  afwijken, maar dat moet ook. Dat is de juiste manier om elkaar scherp te houden

Hoeveel uur per week besteed je aan KVA?

Arno: Naast een 40-urige werkweek besteed ik minimaal 20 uur aan KVA. Dan praat je over reistijd, wedstrijden, trainingen, beelden bekijken, analyses maken, overleggen enz.

Serge: Ik denk wel dat ik iets minder uur maak dan Arno, maar het zullen er nog wel vrij veel zijn. Het slurpt vaak ongemerkt toch veel tijd op.

Beiden geven aan dat je wel echt korfbalgek moet zijn om dit te kunnen doen. Anders hou je dit nooit vol.

Hoe kijk je terug op het 1e deel van het veldseizoen en wat zijn je verwachtingen?

Arno: ZWAAR. Het is erg zwaar geweest. Ik heb de lat hoger gelegd dan vorig jaar en mijn spelers ook. Dan mogen ze dat dus ook zeker van mij verwachten. Dat heeft me veel tijd en energie gekost. Ik had op 2 punten meer gehoopt. Die mogelijkheid was er ook wel. Maar we hebben er niet altijd als team gestaan. Daar moeten we dus nog in groeien en neem je dit dus mee. We hebben het veldseizoen kunnen afsluiten met een fantastische wedstrijd. Dat is een lekker gevoel. In de zaal zijn we in een zware poule ingedeeld. Ik hoop bovenaan mee te kunnen draaien maar de verschillen zijn heel klein en kunnen op details worden beslist. Maar ik vind de sfeer in het team erg goed. We zijn open en eerlijk naar elkaar toe en dat zorgt dat de verliespartijen niet ons moraal heeft aangetast.

Serge: Ik vind dat mijn team veel progressie heeft gemaakt. We hebben een moeilijke start gehad en dat makte ons soms wel wat onzeker. Dat is ook logisch. Verder hebben we in wedstrijden nog teveel dipjes gehad. Die moeten we er nog uit halen met elkaar. We spelen nu wel veel dynamischer en kunnen alleen maar beter worden. Ik verwacht dat je dat ook zeker in de zaal terug gaat zien. Ik vraag hem tussendoor wat hij van het team zelf vindt. Er zitten een aantal sterke persoonlijkheden in, maar dat zie ik niet als iets negatiefs. Als ik iets gewoon goed onderbouw en goed communiceer is de samenwerking prima. Het team is heel open naar elkaar toe en wil elkaar ook graag beter maken. Zolang dit gebeurt op een positieve manier moedig ik dit alleen maar aan.

Hoe combineer je KVA met je gezinsleven?

Arno: Ook op dat vlak heb ik het enorm getroffen met mijn vrouw Trees. Zij is ook helemaal gek van korfbal. Dat maakt dit voor mij mogelijk, want ook mijn beide zoons moeten naar korfbal toe. Zij is er, als het kan, altijd bij als het eerste moet spelen. Toen wij vorig jaar kampioen werden ging ik als eerste naar Trees toe. Zij maakte dit succes mogelijk. Ik heb echt een wereldwijf. Het is grappig hoe het interview een wat andere wending aanneemt, als we ons op het persoonlijke vlak begeven. Arno zal het niet hebben opgemerkt, maar de klank van zijn toon verandert wat, als hij over Trees praat.

Serge: Natuurlijk heb ik dit eerst met mijn partner Jojanneke en zoon Jonas overlegd, want anders werkt dit niet. Ik wist dat ik er veel tijd aan kwijt zou zijn en daar moet zij dan voor opdraaien. Gelukkig vond ze zelf ook dat ik deze kans aan moet pakken. Ze kent mijn wensen en ambities. Helaas kan ze er niet altijd bij zijn, maar zodra het kan is ze er bij.

Moest je wennen aan de cultuur en sfeer bij KVA:

Arno: Ik heb eigenlijk geen moment hoeven wennen aan de club. Ik voelde me er meteen goed thuis en de sfeer ligt mij wel. Ik vind het af en toe wel erg gemoedelijk, maar het past wel bij KVA.

Serge: Ik heb ook niet hoeven wennen aan de club. De opvang binnen de club was erg goed en hartelijk. Ik voelde me eigenlijk meteen thuis. Ik vind het erg gezellig bij KVA. Er hangt een gemoedelijke sfeer, waarbij de prestatie wel belangrijk blijft.

Als je al een tijdje bij een club loopt, worden negatieve dingen waar je tegenaan loopt op een gegeven moment gewoon voor je. Jullie zijn nog tamelijk vers bij KVA. Zijn er dingen, die je als negatief ervaart?

Beiden moeten hier eigenlijk voor het eerst wat langer over nadenken. Voor hen beiden geldt dat negatief wel een te zwaar woord is voor wat ze soms opvalt. We zien het meer als punten waar verbetering in onze ogen nog mogelijk is.

Arno: Ik mis soms wat binding tussen onze jeugd en de selectie. Dit is juist heel belangrijk Dit zou wat mij betreft wel iets meer mogen worden aangewakkerd. De wedstrijdbeleving vind ik vanuit de supporters wel wat mager. Toen wij vorig jaar kampioen werden na een moeizame wedstrijd bleef het behoorlijk stil en spatte de vreugde vanaf de kant er niet bepaald van af. Misschien zou een supportersvereniging hier uitkomst bieden.

Serge: Het zou van mij nog wel wat professioneler mogen in verhouding tot het niveau. (Ik vraag hem hiervan een voorbeeld te geven.) Wij wilden af en toe wat regelmatig beelden van onze wedstrijden bekijken om hier te wijzen op de punten die beter moeten en kunnen. Deze beelden zijn inderdaad keurig gemaakt maar kwamen te laat online, waardoor wij er niet meer mee konden werken. Dit is zonde van het werk voor alle partijen Verder zijn af en toe de spullen niet in orde of zijn er dingen zoek. Het is zeker niet aan de orde van de dag, maar kan wel wat ophouden op zo’n moment.

Wat zijn jullie ambities voor de toekomst?

Arno: Ik hoop ooit in de Korfbal League trainer/coach te zijn. En als dat niet lukt, coach van een top juniorenteam, zoals vorig jaar Groen Geel.

Serge: Eerst liggen mijn ambities bij KVA om mij daar verder te ontwikkelen. Verder sluit ik me wel bij Arno aan. Je moet altijd het hoogste ambiëren vind ik. Ik wil in ieder geval een niveau bereiken waarvoor ik als speler net tekort kwam.

Nawoord

Van tevoren wist ik niet goed wat ik verwachten moest van dit interview. Het idee was voor mij nieuw en had nog niet echt een idee hoe dit in te gaan vullen. Ik heb wat vragen voorbereid en het een beetje op zijn beloop gelaten om het zo de kans te geven zo spontaan mogelijk te verlopen. De heren hebben mij niet teleur gesteld. Want zo ordelijk als het bovenstaand staat, zo is het niet gegaan. Ze luisteren weliswaar aandachtig naar de antwoorden van elkaar, maar vullen die ook aan of nuanceren ze. De wijze waarop ze dit interview samen hebben ingevuld maakt mij al wel het één en ander duidelijk. Er spreken voor mij al bepaalde normen en waarden uit zoals:

– positiviteit

– ambitie

– eerlijkheid

– sfeer

– openheid

Uiteraard kende ik beide heren al, maar was toch benieuwd hoe ze zichzelf zouden presenteren. Naar mijn mening zijn het 2 gevoelsmensen, waarbij de realiteitszin wel duidelijk aanwezig blijft. Dit maakt ze enorm benaderbaar en tevens helder in hun bewoordingen. Het wederzijdse respect is duidelijk aanwezig, maar er wordt geen heikel onderwerp uit de weg gegaan.

Terwijl we weer terug lopen naar de sporthal waar de selectie bijna met hun training moet beginnen, en ik ze bedank voor hun tijd, laat ik de antwoorden en persoonlijkheden nog even op mij inwerken.

In de tussentijd krijg ik een knuffel van Anniek, komt Patrick mij een hand geven, vraagt Dennis hoe het met me gaat, blaas ik Bob weg uit een soort van charmeoffensief, aai Tamara over haar bol en maak een geintje met Jolien.

Dit is de reden dat ik zo graag bij KVA kom, want dit kunnen volgende keer weer heel andere mensen zijn. KVA is een beetje thuis komen.

Zelf beantwoord ik vervolgens eigenlijk, zonder het op dat moment te beseffen, al mijn vraag of de heren bij KVA passen. Ik leg mijn hand in de nek van Arno als ik wegga en sta na mijn laatste praatje met Serge met mijn arm om zijn schouder heen.

Als ik eenmaal thuis de band van de gebeurtenissen nog eens in mijn hoofd afspeel heb ik mijn antwoord al. Beide heren dragen de zogenaamde KVA-jas met verve en hij zit als gegoten.

Natuurlijk heeft iedereen het rechtop zijn eigen mening, maar ik vind dat we ons gelukkig mogen prijzen met Arno en Serge. Voor mij zijn zij een welkome aanvulling voor onze selectie en club.