Afgelopen weekend betekende voor KVA de afsluiting van het zaalseizoen . Alleen voor ons vlaggenschip zou het zaalseizoen hopelijk nog wat langer duren. Helaas bleek dit niet het geval te zijn, maar daarover later meer.

Door: Kasper Koster

Eerst kon onze C1 kampioen worden, maar daarvoor moest wel gewonnen worden van Sporting West. Dan zou KVA niet meer in te halen zijn. Onze C1 gaf extra glans aan het kampioenschap door hun opponent met 20-7 naar huis te sturen. Ik kan hier verder helaas geen mededelingen over doen, aangezien ik er niet bij was, maar volgens Bert was het een briljante wedstrijd. Hulde en felicitaties aan de coaches en hun talentvolle spelersgroep.

Om half 5 speelde de A1 ook een belangrijke wedstrijd, maar dit was juist om degradatie te voorkomen. Hiervoor waren wij ook nog eens afhankelijk van de uitslag van KZ, die op hetzelfde tijdstip tegen Velocitas moesten aantreden. Dus begon de voorbereiding op vrijdagavond door contact op te nemen met de coach van Velocitas met het vriendelijke verzoek hun sportieve plicht zo goed mogelijk te vervullen. Dit werd plechtig beloofd en kan deze vriendelijke vent dus rekenen op een biertje bij onze volgende ontmoeting op het veld.

De A1 maakt een moeilijk seizoen door. Door lang training van diverse mensen te krijgen is het moeilijk om constanten in te bouwen. Uiteraard werd van tevoren iedere keer uitgelegd wat wij graag getraind wilden zien en hoe wij wilden spelen. Maar hoewel ik probeerde dit groepje trainers zo klein mogelijk te houden was dit toch niet realiseerbaar. Maar door de drukke baan van Bart en nog vollere agenda van Frits moest er vaak hulp van anderen worden ingeroepen. Maar zo werd er training gegeven door Dennis van Erck (meerdere keren), Frank Mostard, Elmer, Serge en Arno, waarvoor mijn onmetelijke dank. Mocht ik iemand vergeten zijn hoop ik dat mijn excuses worden aanvaard. Mick Snel wilde ook nog een keer training komen geven, maar niet iedereen is goed genoeg voor de A1. Soms deed ik het zelf als er niemand anders kon en ik genoeg materiaal voor handen had om te oefenen. Uiteraard werd alles van tevoren besproken met Frits.

Waar ik me in het begin veel over verbaasde was dat iedereen mij kwam vertellen dat het een schande was dat de A1 geen vaste trainer/coach had. Ik heb geen idee wat ik daarmee aan moet. Ik denk graag in oplossingen en alleen klagen lost zeker niets op en vind ik ook te makkelijk.

Door Frits en Bart werd in het begin van het seizoen besloten de kinderen te stimuleren meer spelinzicht en initiatief te  ontwikkelen. Dit was een hele omschakeling voor de A1 en moest er worden omgeschakeld op een andere manier van denken, waarbij meer verantwoordelijkheidsgevoel werd gevraagd. Er is veel gepraat met deze kanjers over gedrag, omgang met elkaar, op een opbouwende manier kritiek uiten opelkaar enz. De groep pakte dit heel goed op, maar dit gaat nou eenmaal met vallen en opstaan. Dus kregen we ook te maken met momenten van frustratie, wat logisch is. Ook op trainingen werd er meer gepraat om duidelijk te maken, waar wij mee bezig waren en waar we heen wilden. Er werd ook gevraagd om zelf mee te denken, waar het team uiteindelijk mee gebaat zou zijn. Het doel is dat de kinderen het spel leren lezen, zodat ze volwassener zijn bij de overgang naar de senioren.

Tel hier nog eens de constante stroom aan blessures bij op en dan zult u begrijpen dat het incasseringsvermogen van de kinderen flink op de proef is gesteld. Maar de wijze waarop ze zich manifesteren kan alleen maar positief worden genoemd. Dit kun je niet altijd meteen terugzien in de resultaten, maar op de training is het al duidelijk zichtbaar. Veel nederlagen op rij maken een team daarbij ook nog eens onzeker en nerveus.

Omdat de concurrentie opeens wedstrijden begon te winnen kwam de A1 daarmee in een lastig pakket. En met nog 2 wedstrijden te gaan was het duidelijk dat deze beiden moesten worden gewonnen om nog een laatste kans te maken op handhaving. Ik merkte dat de hoop bij een aantal mensen binnen KVA tot een minimum was beperkt maar binnen de A1 is het geloof nooit weg geweest.

Zo geeft Frits voor deze 2 wedstrijden de groep de kans om zelf de vakken te maken, waar zij mee denken te kunnen winnen. Dit gaat in goed overleg en de vakken staan. Hier wordt nog mee geoefend tegen de B1 en het lijkt te werken.

Tegen Rapid is het duidelijk dat er veel druk op de ploeg staat, maar de overwinning is volledig verdiend. De ontlading en blijdschap zijn gigantisch en mooi om te zien.

Afgelopen zaterdag moest het dan gebeuren tegen hekkensluiter KIOS, waar we eerder al van verloren hadden. Achteraf kreeg ik van hun coach te horen dat het de enige wedstrijd was waarin ze compleet waren. Sommige wedstrijden speelden ze zelfs met 7 mensen. Gezien de eerste wedstrijd tegen KIOS wisten we dat het niet makkelijk zou worden. Maar we hebben vertrouwen kunnen winnen. Er worden niet veel opdrachten gegeven voor de wedstrijd, gewoon lekker spelen en niet in de denkstand, maar in de doenstand.

Dani is gelukkig ook weer fit en zit reserve op de bank. Daarnaast hebben wij gelukkig dit jaar al vaak gebruik kunnen maken van de spelers van onze steengoede B1. Nu speelt Enza voor de geblesseerde Ilse en zitten Zoe, Kim, Jurjen, Sem en Lukas. Daarnaast zitten Patrick en Yoni nog op de tribune. Eerder dit seizoen hebben Zoe, Lynn, Kim, Enza, Yoni, Sem en  Lukas al met de A1 meegedaan en is het een fijn idee zoveel kwaliteit achter de hand te hebben.

De wedstrijd is nog maar net begonnen of een tegenvaller dient zich al aan. Melissa gaat door haar enkel en wordt de ziekenboeg weer uitgebreid. Ik besluit Zoe in te brengen, omdat ik zo min mogelijk wil veranderen in het team en Zoe in haar spel het meest op Melissa lijkt. Daarnaast hoop ik balans te houden voor het vak als de energiebom Enza bij de meer rustige Zoe komt. Daarnaast is Zoe een goede rebounder, wat Ivar de mogelijkheid biedt naast het rebounden ook aan aanvallen toe te komen, zodat we dynamisch kunnen spelen, waarin de rebound kan afwisselen. Wel vind ik het vervelend voor Kim. Maar als ik het uitleg in de rust kijkt ze alleen maar vriendelijk aan: “had ik al begrepen, prima toch”. Kim is blij voor Zoe, dat ze mag spelen. Van die houding kan ik ongelooflijk blij worden. Kunnen we Kim misschien klonen?

Gelukkig laat de A1 zich niet afschrikken door deze tegenslag, maar gaat voortvarend van start. Roy staat tegenover de beste aanvaller en de plaaggeest uit de vorige wedstrijd en geeft zelf aan waarin ik hem kan helpen. Ook dit is weer een stukje ontwikkeling. Hij speelt een dijk van een wedstrijd, legt de aanvaller geconcentreerd aan banden en gaat zelf aanvallend vaak voor het schot, wat regelmatig een score oplevert. We komen met 0-1 voor, maar laten dan tal van kansen onbenut. Hoewel ons spel prima is kan KIOS 1-1 maken. maar daarna wordt het verschil groter en komen we op 1-4. Hierna ben ik het scoreverloop volledig kwijt geraakt, maar KVA laat KIOS nooit meer echt dichtbij komen. Zoe vangt inderdaad veel af, wat betekent dat de aanvallers met vertrouwen kunnen schieten en wij regelmatig lange aanvallen hebben.

In de rust kan ik me niet indenken dat we dit nog weg gaan geven, maar wil ik de boel nog wel op scherp zetten. Ik merk dat dit nergens voor nodig is. Ze doen het zelf al bij elkaar en kennen het belang van de wedstrijd. Ook in de 2e helft gaan we door met scoren en goed verdedigen, zodat onze voorsprong niet meer in gevaar komt. De dame van Enza heeft blijkbaar de opdracht gekregen meer afstand te nemen met het oog op de snelheid van Enza. In korte tijd schiet Enza de bal 3 keer binnen, waar meteen haar veelzijdigheid uit blijkt. Even lijkt Ivar het lastig te krijgen met zijn heer, maar op het moment dat ik me zorgen ga maken gooit hij er een schepje bovenop en is van zijn heer niets meer vernomen.

Ik wil Dani, Jurjen en Kim nog wisselen, maar er volgen wat warrige scheidsrechterlijke beslissingen en ontstaat er wat irritatie aan onze kant. Ik denk te gaan wisselen als we nog 5 minuten te gaan hebben, maar kan de tijd vanuit mijn plek niet waarnemen. Als ik wil wisselen zitten de spelers weer, want er is nog maar anderhalve minuut te gaan. Dit is geheel mijn fout en zeker Jurjen had ik er graag ingebracht. Hij was er vaak bij, maar viel nooit in. Deze invalbeurt had hij zeker verdiend, maar ik verpest het voor hem.

Na het eindsignaal is iedereen dolblij. Naast de ouders van de A1 hebben ook ouders van de B1 ons aangemoedigd. Voor zover ik het heb kunnen zien hebben verder nog 2 mensen gehoor gegeven aan mijn oproep ons te komen steunen, te weten onze voorzitter Remco en Karin Schekermans, waarvoor dank. Mocht ik anderen zijn vergeten, dan bied ik mijn excuses hiervoor aan. Zo belangrijk was de handhaving blijkbaar toch niet. Verder is Siemko vanuit Lelystad doorgereden om mij bij de coaching te helpen. Bedankt hiervoor Siemko, volgens mij is het prima gegaan. Siemko kan overigens als enige coach van de A1 beweren ongeslagen te zijn gebleven.

Helaas moeten Roy, Trojan en Lieke meteen door naar het 2e om daar op de bank plaats te nemen. We kunnen dus niet samen wachten op de uitslag van KZ. Met een aantal blijven we wachten en uiteindelijke bereikt ons het positieve bericht. KZ heeft in de laatste minuut verloren van Velocitas. Wat later bereikt mij tevens het bericht dat we ook niet bij de 3 slechtste nummers 6 uit de poule horen. Uiteindelijk blijkt ons doelsaldo 1 doelpunt beter te zijn dan van de concurrent. We zullen nooit weten wat de wissels ons hadden opgeleverd, maar heel misschien was het achteraf maar goed. Want nu zijn we in ieder geval safe en wat mij aangaat dik en dik verdiend.

Ik heb genoten van Ivar, die zowel aanvallend voor gevaar kan zorgen, sterk rebound en steeds beter samen speelt met Trojan. Ik genoot van Trojan om zijn explosiviteit, inzet en positiviteit. Melissa kon ik vandaag niet van genieten, maar normaliter van haar verdedigen, rebound en lange bal. Enza speelt altijd alsof ze al jarenlang in dit team zit, verdedigt geweldig en is aanvallend ook een constante plaag voor de tegenstander. Zoe is meer een dienende speler en zorgt voor balans en rust. Zij maakt het vak beter op een manier die niet altijd opvallend is, maar enorm belangrijk.

De inzet en rebound van Roald zijn indrukwekkend. Zo duikt hij één keer vol overgave over de lijn om een bal te veroveren, pakt weer veel rebounds en scoort wederom zonder de mand te raken. Roy maakt van de beste aanvaller van KIOS uiteindelijk een rebounder en scoort regelmatig mee. Lieke gaat de eerste helft vaak voor haar schot en op het einde gaat ze er  vaker langs, waar haar dame het antwoord schuldig op moet blijven.

En dan nog Yara, zij is de speler die iedereen graag in zijn/haar team wil hebben. Zij speelt vol overgave, volledig in dienst van het team. Nooit klinkt een onvertogen woord uit haar mond, voert ze altijd haar opdrachten uit en is de enige in het team, die nooit een zin met: “ja maar” begint. Gelukkig kunnen we vanaf het veld ook weer van de schotkracht en verdediging van Dani genieten. Nu droeg hij zijn steentje bij door de ploeg op positieve wijze te steunen.

Het is nooit leuk om juist deze wedstrijd aan de kant te zitten, maar ik heb geen onvertogen woord van hem gehoord. Helaas kon Ilse er niet bij zijn, maar ze reageert dolenthousiast als ze de uitslag en uiteindelijke verlies van KZ hoort. Ik kan haar stem bijna bij haar berichtjes horen. Ook zij is gelukkig weer bijna fit. Nogmaals de B1 bedankt voor jullie ondersteuning gedurende het hele zaalseizoen, anders hadden we ons nooit kunnen handhaven.

Ik ga ’s avonds naar Blauw Wit – Top en tik Frits voor de wedstrijd op zijn schouder. Ik wil hem liever niet storen, maar dit is een bijzondere dag. Hij veert op en uit zijn stoel en een knuffel is mijn deel. Hij had er zo graag bij willen zijn. Zelden heb ik zo’n gepassioneerd en positief mens meegemaakt.

Na de wedstrijd word ik geconfronteerd met het feit dat het ook anders had kunnen aflopen. Ons 2e team heeft de laatste 3 wedstrijden verloren en zo de hoop op handhaving levend gehouden. Maar als ik na de wedstrijd Toos luidkeels hoor vloeken weet ik dat ze het toch niet hebben gered. Zij hebben het geluk helaas niet gehad, wat wij wel hadden.

We hadden allemaal gehoopt dat de eindspurt genoeg zou zijn, maar vreugde en verdriet liggen vandaag dicht bij elkaar.

Daarna natuurlijk nog even het KVA-feest bezoeken onder het genot van een frisje. Helaas was het minder druk, maar perfect georganiseerd, waarvoor dank aan de organisatie.

Op zondag reist KVA3 voor hun laatste kans op handhaving naar Eindhoven, waar zij moeten spelen tegen koploper DSC. Deze wedstrijd moet dan gewonnen worden. Ik ben er niet bij, maar informeer bij Zoe, die mee is gereisd, naar de gang van zaken. Ik krijg van haar een kort bericht terug.

Wij zijn er vol voor gegaan en waren ook de betere ploeg. We hadden er ook echt meer uit kunnen halen, maar het ontbrak ons aan geluk.

Eindstand: 34-16.

Ook ons 3e team is nu dus helaas definitief gedegradeerd.

‘Wie de jeugd heeft heeft de toekomst’ moet Groen Geel gedacht hebben toen ze een paar jaar geleden wat enorme talenten binnen begonnen te halen. Vorig jaar werden ze als ‘gevaarlijke outsiders’ genoemd voor het kampioenschap. Die rol maakten ze meer dan waar en zelfs de finale wonnen ze met overmacht. Nu hadden ze een stroef begin in de zaal, waar KVA juist een prima start had. Ook de minder goede wedstrijden werden gewonnen en werd er ook in de mindere wedstrijden veel gescoord, waardoor Groen Geel op achterstand werd gezet. Van de concurrenten werd gewonnen, alleen Groen Geel kon van KVA (terecht) winnen.

In deze tijd bereikt mij de opmerking uit het KVA/Groen Geel-kamp dat de wedstrijden van Groen Geel veel leuker waren om te zien en zij een betere ploeg hadden. Dit vind of vond ik destijds in ieder geval onzin. Je speelt naar je mogelijkheden. Je benadrukt je positieve kwaliteiten en probeert de mindere kanten zoveel mogelijk te camoufleren. Spelen als Groen Geel zou regelrechte zelfmoord voor KVA zijn geweest. En degene met de meeste punten is gewoon uiteindelijke de terechte kampioen, ongeacht de speelstijl. Uiteraard geldt dit niet als Feyenoord kampioen wordt.

Inmiddels weten we dat een beslissingswedstrijd ook niet wordt gehouden, omdat Groen Geel de laatste wedstrijd wel won en KVA eraf werd geschoten in Friesland. Dit betekent dat de laatste 3 wedstrijden op rij werden verloren, wat een enorm bittere pil is. Maar het betekent niet dat wij niet trots kunnen zijn op ons vlaggenschip. Als de verliezen verspreid waren geweest had waarschijnlijk iedereen het een prima seizoen gevonden. Nu overheerst begrijpelijk de teleurstelling. Maar we moeten de bittere smaak weer snel wegspoelen en ons klaar maken voor het veldseizoen, waarvan het 1e deel zo mooi voor ons eindigde. Er is voor mij ook geen reden om teleurgesteld over te zijn. Ik heb mooie wedstrijden gezien van ons 1e en hopelijk kunnen we volgend seizoen weer bovenin meedraaien. Kopen we gewoon voor Patrick en Dennis een rollator, kunnen die ook nog een jaartje mee.

Het enorm talentvolle ensemble van Groen Geel is duidelijk toe aan een nieuwe uitdaging op een hoger podium, wat zij ongetwijfeld goed zullen doen. Beide confrontaties met Groen Geel waren sportieve duels, waardoor een gemeend gefeliciteerd aan Groen Geel op zijn plaats is.

Maar één ding blijft onveranderd:

WZKWZDBVA

Wij zijn KVA, wij zijn de beste (van Amstelveen).

Ik zie u graag weer op het veld, hopelijk in een prettig verwarmend zonnetje