Zaterdag was het voor ons vlaggenschip erop of eronder. Er moest worden aangetreden tegen Unitas uit Harderwijk, wat één plaats en één punt boven ons stond in de Hoofdklasse. Bij verlies werd het verschil met de concurrenten meteen wel erg groot en ga je ook niet lekker aan het zaalseizoen beginnen.

Door: Kasper Koster

Maar waar ik bij aankomst bleke gespannen bekkies verwacht, ik zie eigenlijk een redelijk ontspannen ploeg zich warm lopen. Dat is natuurlijk het voordeel van een ervaren ploeg. Men weet hiermee om te gaan. De ploeg straalt vertrouwen en rust uit.

Vreemd genoeg wordt dit door nieuwkomer Melissa tentoon gesteld. Zij toont het zelfvertrouwen door tijdens het inschieten alvast een bukschuiver te maken. Het blijkt een voorbode van wat een fantastische middag zal worden. Na 10 seconden lijkt het daar nog niet echt op. Dan heeft Unitas de korf al weten te vinden.

Maar KVA is hier niet van onder de indruk en speelt aanvallend goed verzorgd korfbal. Er zijn goede lange aanvallen, die door een sterke rebound goed in stand worden gehouden. KVA weet veelvuldig de korf te vinden, maar verdedigend heeft het het wel zwaar. Men sluit niet voldoende en biedt de thuisploeg teveel ruimte waar Unitas goed gebruik van maakt. Er is gewaarschuwd voor een veel scorende dame, die door Jolien wordt bewaakt. Ik zie weinig terug van de klasse van de Unitas-dame, wat niets zegt over haar kwaliteiten als wel over de verdedigende kwaliteiten van onze Jolien.

Unitas pakt vervolgens een 7-5 voorsprong maar groter dan dit zal de voorsprong niet worden. Integendeel, verdedigend sluit KVA goed en zet zo veel druk op de aanvallers. Aanvallend blijft KVA regelmatig scoren over diverse schijven en krijgt Unitas hier geen moment grip op.

KVA komt eerst terug tot 10-10 om op het einde van de eerste helft ijzersterk toe te slaan en een ruststand van 12-15 op het scorebord te zetten. Unitas’ finest moment (volgens de supporters) is als Patrick langs zijn heer snelt en vol geblokt wordt als hij de bal er denkt in te liggen. De supporters schreeuwen hun amandelen eruit, maar de wraak van Patrick zal ze daarna nog lang heugen.

Ik sta naast André de Boer, die steeds meer van een korfballegende uit gaat stralen.

Zodra KVA het moeilijk krijgt zegt André telkens weer: “ze moeten nu gewoon scoren. Dan komt het goed”. Ik denk opeens aan een uitspraak van Johan: ‘als je meer scoort dan je tegenstander, dan win je’. Voor het leesgemak heb ik even de taalfouten van Johan eruit gehaald. Het zijn bekende uitspraken van legenden, die voor altijd in de voetbalencyclopedie zijn opgeslagen. Nog eentje dan: Kein geloel! Fussballen (quote van Ernst Happel, waarmee hij menig voetbalprijs pakte). Als een normale sterveling zo’n uitspraak doet, dan moet ie met zijn plas naar de dokter. In het geval van Johan, Ernst Happel en André ligt dat dus anders.

Ik waag me er dus niet aan, dat mag duidelijk zijn.

De tweede helft begint en een fanatiek offensief van Unitas mag worden verwacht. Maar het blijft uit, omdat KVA zelf veelvuldig blijft scoren. Met name op Patrick de Jong staat geen maat. Hij scoort in de tweede helft maar liefst 7 keer, wat zijn totaal hiermee op 10 brengt. De Unitas-verdediging moet hierop het antwoord schuldig blijven.

Zo loopt KVA gestaag uit naar 16-23, een ongekende luxe. Unitas blijft knokken voor wat het waard is en de harde kern laat zich veelvuldig horen. Het dreigt nog even mis te gaan als Unitas zich terug kan vechten naar een 23-26 stand. Op dit moment vraagt Arno een time-out aan en is voor onze spelers goed te horen dat de coach van Unitas ons kwetsbaar noemt. Dit is het moment om toe te slaan. Zijn voorspellende gave blijkt niet helemaal te kloppen, of eigenlijk helemaal niet.

KVA scoort drie keer achtereenvolgens en zo vervaagt alle hoop bij de thuisploeg.

Ze weten nog eenmaal de korf te vinden, maar het laatste woord is aan KVA.

Ze scoren opnieuw 3 keer, waarbij de vuisten telkenmale gebald worden naar de meegereisde supporters, wat m.i. een vreemde manier is van dankbaarheid uiten.

De 30e treffer wordt vreemd genoeg door goeroe André ingeleid. Na de 24e treffer van Unitas spreekt hij de inmiddels legendarische woorden: “Paulien maakt gewoon nummer 30 voor ons”. Paulien is blijkbaar niet echt met de wedstrijd bezig, want zij draait zich gewoon grijnzend om. Ik stel voor om André maar naast Arno te posteren, want de bal wordt meteen bij Paulien ingeleverd, die er precies één poging voor nodig heeft om dit waar te maken. En ik kan u verzekeren: Paulien kan dan heel stoer kijken.

Tot twee keer toe in de wedstrijd is de leeg gespeelde Bart vervangen door Bennie om zo Bart wat rust te gunnen. Bennie vult dit fantastisch in en draait moeiteloos mee in dit sterrenensemble.

Na de wedstrijd wordt KVA getrakteerd op een groot applaus en besluit Jolien als eerste om iedereen persoonlijk te bedanken voor de ondersteuning. Weldra volgt de rest en eindigt de middag op de best mogelijke manier. Jolien wil graag dat ik hier een verslag van maak, wat ik hierbij vervuld heb. Het mag van haar alleen niet al te lang zijn, wat ik minder goed vervuld heb. Je mag toch verwachten van iemand uit het onderwijs, dat die minder problemen zou hebben met lezen. Volgens mij voldeed het verslag van Jorrit uitstekend, ik heb er hooguit nog wat onzin aan toegevoegd, maar goed: ieder zijn ding.

Laat ik voor de volledigheid nog de doelpunten voor u specificeren met dank aan de onvervangbare Paul Sijdzes:

Patrick (10x)

Paulien (7x)

Dennis (7x)

Fabian (5x)

Bart (2x)

Romee (1x)

Na afloop sta ik nog wat te drinken met Arno. Ik heb me in de loop der jaren aangeleerd om mij hier door heen te bluffen. Dus ik complimenteer Arno met zijn tactiek, wat hij dankbaar in ontvangst neemt. Dit werkt eigenlijk altijd. Ik merk wel op dat Bennie mij onderzoekend aan kijkt.

Op de terugweg vraagt Bennie mij in de auto:

Welke tactiek hanteerde Arno eigenlijk vandaag?

Ik denk opeens aan André en zeg:

“Als je meer scoort dan je tegenstander, dan win je”!