Ivy Stoffels is na een nominatie door de Jeugd Technische Commissie op de Facebookpagina van Korfbal.nl verkozen tot vrijwilligster van de maand. Onderstaand bericht is de nominatie die geschreven is door Kasper Koster. De redactie van Korfbal.nl bekroonde mede dankzij deze mooi geschreven tekst Ivy Stoffels als vrijwilligster van de maand. Veel leesplezier! (En Ivy, we zijn het uiteraard met de redactie van Korfbal.nl eens!

Het is de laatste jaren steeds vaker op het nieuws geweest. Kinderen sporten te weinig. Ze zitten liever achter de (spel)computer dan actief bezig te zijn. Ik laat deze gedachten nog eens de revue passeren, als ik naar wat jeugdwedstrijden in het korfbal bekijk. Wat mij meteen opvalt is de schreeuwende ouders en coaches langs de lijn.

Aanmoedigen is natuurlijk alleen maar goed en positief, maar ik heb het hier dus echt over schreeuwen. Ik kijk naar de reacties van de kinderen hierop en waar een enkeling hier stoïcijns op reageert merk ik dat de meesten zich eraan storen of zelfs hun koppie laten hangen.

Het bevreemdt mij dat wij er zelf zo weinig aan doen om kinderen te motiveren om zich in een sport te verdiepen, maar dat wij ons meteen competitief doen gelden en de basis hiervan vergeten. Het hoort namelijk gewoon leuk te zijn om sportief aan de slag te gaan en onszelf uit te dagen ons te verbeteren op dit vlak.

Gelukkig zijn er altijd mensen, die zich op positieve wijze onderscheiden. Één hiervan is Ivy Stoffels. Zij houdt zich al 30 jaar bezig met het beter maken van de jeugd op korfbalgebied. Het trainen, begeleiden en coachen is Ivy door haar moeder met de paplepel ingegoten, waarvan zij elementen heeft geleerd die je in geen cursus kunt leren.

Want het stopt niet bij het aanleren van nieuwe materie en aanwijzingen geven. Zij heeft vaak te maken met een jonge groep jongens en meisjes, die in deze fase van hun leven kwetsbaar en makkelijk beïnvloedbaar zijn. En het is niet altijd makkelijk om deze groep blijvend te enthousiasmeren in één tak van sport.

Maar de ervaring, mensenkennis en leerschool van haar moeder hebben Ivy gemaakt tot wat ze nu is. Ivy staat model voor wat je verwacht van een trainer/coach. Door haar ervaring kan zij eigenlijk ieder team coachen van hoog tot laag en van jong tot oud. En zo is haar instelling dan ook. Zij gaat voor de groep staan, waar er behoefte is aan een trainer/coach. En hier stort ze zich dan met volledige toewijding op.

Zo traint ze ook vaak nieuwe leden. Dan hebben we dus te maken met kinderen die er volledig blanco aan beginnen. Vaak staan die er kritisch in, omdat ze niet weten of ze wel voor de juiste sport hebben gekozen. Ivy bouwt vervolgens hun ontwikkeling en inzicht stap voor stap op. Zelfs al de ouders en spelers zelf nog geen verbetering hebben gezien staat Ivy al met een glimlach langs het veld. Zij heeft de progressie al lang gezien. En dan wordt het pas echt leuk als de kinderen en ouders er zelf ook bewust van worden.

De training wordt vaak bij de jongeren op een leuke, speelse maar toch leerzame manier gedaan, waarbij geduld een sleutelwoord is. Want het leerproces is oneindig lang en moet voor alle partijen leuk maar ook uitdagend blijven. Bij Ivy spat het plezier er werkelijk vanaf. Hiernaast begeleidt Ivy nieuwe jonge trainers/coaches, zoals haar moeder dat ook deed. Ze leert ze alles over het vak, waarin ze bepaalde oefeningen aan hen delegeert om ze zo aan de praktijk te laten wennen. Hierbij geeft ze de nieuwelingen genoeg verantwoordelijkheid om zich meer dan een hulp te voelen. Zo snijdt het mes dus aan twee kanten. Aan twee kanten worden partijen door Ivy klaar gestoomd om op eigen benen te gaan staan.

Dit seizoen traint en coacht ze zelfs 2 teams. Zowel de D1 als D2 heeft ze nu onder haar hoede. Op de haar bekende positieve wijze oefent ze haar vak uit. Zij weet als geen ander de kinderen enthousiast te maken en te houden op korfbalgebied. En dat kan op allerlei manieren. Het gaat niet alleen om het technische en tactische aspect. Ook een grapje tijdens trainen, een aai over de bol of een compliment maken het verschil tussen stoppen of doorgaan. En door de expertise van Ivy blijft zich dit in hun spel manifesteren in de jaren erop volgend. Want Ivy legt een sterke en solide basis neer om op verder te bouwen.

Ik ga terug naar het begin van mijn verhaal en vraag me af wat ik zelf zou vragen van een goede trainer/coach van mijn dochter. Ik moet haar namelijk wel met een vertrouwd gevoel achter kunnen laten. Ik moet weten of ze in goede handen is. Er zit namelijk bij de jonge kinderen ook nog een stukje opvoeding in. En mijn antwoord is helder: met een gerust en goed gevoel zou ik mijn dochter bij Ivy achter laten. Want zij belichaamt alles wat wij als ouders graag terug zien bij een trainer/coach.

Ik durf nog wel iets verder te gaan: als er meer mensen als Ivy zich zouden bezig houden met de sportieve ontwikkeling van onze kinderen, dan zou dit op het journaal nooit meer een item hoeven te zijn. De kinderen willen echt wel, maar daar hebben ze ons voor nodig. Daarom willen wij Ivy bij deze graag nomineren voor trainer/coach van de maand.