Afgelopen zondag bereikte ons het droevige bericht dat ons lid van verdienste Max Kool is overleden. Wat kunnen dat soort dingen toch akelig snel gaan: Ik was van plan om in dit krantje namens zoon Danny te melden dat hij was opgenomen in een hospice, waar hij graag bezoek ontvangt. Het heeft niet meer zo mogen zijn.

Max = korfbal, zo simpel was dat vele tientallen jaren. Rond 1950 (zelf wist hij dat ook niet precies meer) begonnen bij Luto, sinds 1975 bij DEVD en ook na de fusie bij KVA nog steeds actief genoeg om in 1998 tot lid van verdienste benoemd te worden.

Als speler heb ik hem nog een paar jaar meegemaakt, maar ook toen al lag zijn grote liefde bij het trainersvak en alles wat daarmee te maken heeft. Trainer/coach van senioren- t/m jeugdteams, jarenlang actief binnen de trainersbond NKTV, jarenlang gewaardeerd lid van DEVD’s Commissie Technisch Beleid, en waarschijnlijk wel bij elke poging betrokken om iets als trainingscoördinatie voor de zoveelste keer van de grond te krijgen.

Dat laatste illustreert ook het onverwoestbare positivisme van Max. Terwijl ik dit schrijf kijkt hij me vanaf een privé-fotogalerij tussen mijn raam en mijn balkondeur aan, breed lachend tijdens een speurtocht op een Pinksterkamp. Zo zal ik me hem blijven herinneren, met veel dank voor alles wat hij voor onze club heeft gedaan.

Danny, Lineke, Cathelijne (eerlijk gezegd weet ik niet of er inmiddels al meer kleinkinderen zijn) en overige familie en vrienden wens ik de komende tijd veel sterkte toe!

Namens KVA,

Aart Spitz.