Laten we eens iets nieuws proberen. Laat ik u eens meenemen in mijn beleving van het afgelopen KVA-weekend. Dat zullen niet alle wedstrijden zijn, omdat Richard dat grotendeels al doet en zijn verslag zal in ieder geval een stuk meer waarheidsgetrouw zijn. Ik wil nu graag aandacht besteden aan de andere wedstrijden van de (met respect) lagere teams, inclusief alle randverschijnselen, zoals ik ze ervaren heb. De andere teams hebben namelijk evenveel recht op een stukje media-aandacht als bv onze selectie. En helaas hebben meer dan getalenteerde schrijvers als Jan Wolf en Silvester Blankenzee al een tijdje een writer’s block. Dus laat ik dit eens eenmalig oppakken in de hoop anderen hiermee te inspireren.

Door: Kasper Koster

Het begon voor mij al op vrijdagavond. Om half 9 stond het duel tussen KVA 5 en KZ/Hiltex 9 gepland, oftewel de jeugd tegen de ervaring. Vanaf het begin gaat de wedstrijd gelijkmatig op, waarin af en toe KVA en dan weer KZ/Hiltex een nipte voorsprong neemt. De wedstrijd wordt uiteraard (goed) geleid door Richard Bloos. Uiteraard mogen wij zijn aanwezigheid als scheidsrechter nooit als vanzelfsprekend ervaren.

Helaas word ik naar binnen geroepen voor een bespreking en daarna wil Frits mij gepassioneerd vertellen over de schoonheid van de korfbalsport en het ontstaan ervan. Gezien zijn leeftijd zal hij dat zelf nog wel hebben meegemaakt. Maar ik heb dus nooit geweten dat dit bij Adam en EVA al is begonnen. Toen zoonlief Kaïn zijn broer Abel doodsloeg (daarom was contact daarna verboden in de korfbalsport) werd hij, met de overgeleverde korfbalkennis, verbannen en belandde in Nederland (een stukje Bijbelse geschiedenis is nooit weg, nietwaar). En daarom kan niemand buiten Nederland dus verder korfballen. Waarschijnlijk werd Frits in deze tijd dus ergens geboren.

Ik haast mij terug naar KVA 5 om de rest van de 2e helft te zien. Het staat nog steeds gelijk en Hayo staat inmiddels de toren van Babel te verdedigen. Gezien de wijze waarop Hayo af en toe in zijn tegenstander klimt is dekken misschien een betere woordkeuze. Toren van Babel is misschien een wat oneerbiedige benaming, maar ik heb gewoon nog nooit iemand van 2,14 meter gezien (tegen mijn natuur in is dit de absolute waarheid). Hayo is duidelijk geen goede rebounder, want hij wint geen duel van de goedaardige reus. Toch houdt hij hem wel goed in toom, wat een vermeldenswaardige prestatie is. Uiteindelijk lijkt de koele (en coole) Silvester de wedstrijd vanaf de stip te beslissen, maar KZ komt weer terug in de wedstrijd. Er wordt nog een stip onfortuinlijk gemist, maar KVA blijft op de volle winst jagen. Hierin wordt gestreden om iedere bal. Michelle moet dit bekopen met een lelijke val, nadat ze probeert horden te lopen over de voeten van Babel om maar de bal te bemachtigen. Inmiddels zwelt het geluid vanaf de zijkant steeds meer aan. De laatste aanval van KVA wordt uiteindelijk bekroond. Merel maakt ruimte voor Rukhsana, die de wedstrijd in het voordeel van KVA beslist. De laatste aanval van KZ wordt uiteindelijk afgeslagen en wordt de ploeg luid bejubeld vanaf de zijlijn. Rukhsana komt in totaal 5 keer het veld afgelopen om opnieuw het applaus in ontvangst te nemen. Maar een mooie prestatie was het des te meer.

Mijn vreugde wordt alleen nog maar groter als Anniek aan komt lopen in haar Ajax-shirt. Ik ben nou eenmaal fan van Ajax. Ik bewonder openlijk het shirt en Anniek vertelt dat het shirt iets in haar los maakt. Wat dat precies is zal mij later duidelijk worden.

Over de wedstrijden van zaterdag ga ik niets vermelden, alleen maar 3 personen kort noemen die mij zijn opgevallen. Michelle is al vanaf half 10 aanwezig om een wedstrijd van de jeugd te fluiten. Vooral de jongetjes genieten hier intens van. Zoveel schoonheid en gratie zie je niet iedere dag op het veld. En zo’n modieuze scheidsrechter (zonnebril en laarsjes) zie je ook niet dagelijks. Daarbij is het fijn voor de kinderen dat ze niet echt omhoog hoeven te kijken. Maak ik Michelle belachelijk? Zeker niet. Ik ben enorm blij dat zij zich al om half 10 gemeld heeft om KVA uit de brand te helpen. Daar kunnen we alleen maar blij mee zijn. Ik denk weemoedig terug aan mijn jeugdwedstrijden. Ik heb maar één keer een vrouwelijke scheidsrechter gehad en daar kwam ik pas achter in de rust, toen zij naar de dames wc ging.

Een andere wedstrijd werd wederom door Dani gefloten. Dani heeft deze taak dit weekend zelf op zich genomen om op deze wijze zijn medespelers van de A1 te ontzien. Dit besef en deze actie zijn het vermelden waard. Blijkbaar heeft zich naast Willem Schaar (en uiteraard Richard Bloos) een nieuwe held aangemeld. Hopelijk volgen er nog meer.

De bardienst was helaas minder goed geregeld door de A1. Omdat de rest van de bardienst ook niet helemaal goed liep moest Yara hier alleen voor opdraaien. Vanaf half 3 tot kwart over 5 heeft zij de bardienst zonder een onvertogen woord op zich genomen met hulp van enkele anderen waaronder een inmiddels onmisbare Bert. Van mij krijgt Yara hiervoor de pluim van de week.

We gaan verder met de zondag. Op invitatie van Anniek had ik besloten om de wedstrijd van KVA 3 te bezoeken. Volgens haar stak ons 3e in een blakende vorm. Ze moesten aantreden tegen Die Haghe 3, die zonder wissels waren verschenen.

Voor de wedstrijd had ik Die Haghe 3 geïnformeerd over de speelwijze van KVA. Ik gaf aan dat een lief klein meisje met rood haar over een enorm scorend vermogen beschikte, maar dat ze vrijdagavond een tik op haar nog steeds pijnlijke neus had gehad en dat ze op dit punt erg  kwetsbaar is. Daarna vraag ik aan Jorrit of ik op de bank plaats mag nemen, omdat ik graag in de zon zit. “Alleen als je je bek dicht houdt”. Zo’n warme uitnodiging sla ik uiteraard niet af.

Vanaf het eerste signaal houdt KVA het tempo hoog en zijn de aanvallen van KVA langer en gevaarlijker. Maar omdat KVA zichzelf vergeet te belonen blijft een grote voorsprong achterwege. Zo blijft de wedstrijd onnodig spannend, maar blijft KVA wel de betere ploeg. Op het moment dat de voorsprong wordt uitgebouwd krijgt Anniek de 1e tik op haar neus en 8 duimen van Die Haghe gaan omhoog richting mij. Maar Anniek weet niet van wijken en zet de wedstrijd gewoon voort. We schrikken wat later allemaal op als Ruben zijn knie lijkt te verdraaien en kermend van de pijn blijft liggen. Het ziet er niet goed uit en Ruben moet het veld verlaten. De schrik zit er even goed in en Dennis gaat hem vervangen. Het is bijna rust als KVA een kleine voorsprong verdedigt. Ze hebben nog net de tijd om één lange aanval op te zetten, maar dit pakt niet goed uit en wordt de bal te snel weggegeven. Die Haghe wil nog snel een laatste aanval opzetten en een dame wil vanaf de zijlijn de bal snel oprapen en naar het aanvalsvak brengen. Op het moment dat zij de bal oppakt schopt Anniek de bal vol overgave uit haar handen. Ik zou zeggen: leest u de laatste zin rustig nog eens. Het staat er echt. Ze schopt de bal uit haar handen. Dus dit maakt het Ajax-shirt blijkbaar in haar los. Of zou de tik op haar neus een beetje teveel zijn doorgedreund? Na deze actie wordt het helemaal stil aan de zijlijn, zelfs Ruben veert even op.

Iedereen kijkt gespannen naar het scorebord, maar hierop worden vooralsnog geen herhalingen getoond om op deze wijze eventuele rellen en vechtpartijen te voorkomen.

De ervaren scheidsrechter weet niet helemaal wat hij ermee aan moet. Net als je denkt alles wel te hebben mee gemaakt. De scheidsrechter vraagt aan mij in de rust of ze dit wel vaker doet. Ik ben al lang blij dat de dame de bal niet voor haar gezicht hield is mijn repliek.

De tweede helft blijft KVA de betere ploeg, maar blijft het schotpercentage erg laag. Maar omdat de rebound goed staat krijgt KVA steeds opnieuw schotkansen. Vooral Menno is hierin niet te kloppen. De tweede helft is niet al te best verder, hoewel KVA wel de wedstrijd blijft controleren. Dus krijgt Anniek nog een keer een tik op haar neus, die inmiddels de kleur van haar haar aanneemt. Op deze wijze blijven vrouwen zich toch altijd zeer modebewust en worden de kleuren mooi gecombineerd. Wat later zal Anniek een belangrijke stip benutten, waarna de hoop op meer bij onze tegenstander weg ebt. Ons 3e speelt de wedstrijd vervolgens professioneel uit, aangezien de punten belangrijk zijn en er gewoon geen spetterende overwinning in zit. Maar als deze overwinning al zo terecht was, wat kan ons 3e dan als hun lijder (nee, geen grammaticafout) Fokke er weer bij is?

We horen van de teruggekeerde Ruben dat de schade lijkt mee te vallen en het niet zijn kruisband is. Hopelijk klopt deze voorlopige analyse en wens ik Ruben vanaf mijn luie stoel heel veel sterkte met het herstel en hoop hem weer snel op het veld in actie te mogen zien.

Ik wil eerst naar huis gaan, maar blijf toch uit nieuwsgierigheid naar KVA6 nog even hangen, aangezien dit een extreme mix is van jong en oud (met alle respect wederom). Want het mag toch duidelijk zijn, dat het de natte droom is van Jasper, Richard en Simon om bij zoveel dames met ervaring te zijn ingedeeld. Maar de mix werkt goed en de jonge heren kunnen nog bijzonder veel bijleren als ze de lessen van hun medespelers ter harte nemen. Verder blijft het mooi om nog steeds te genieten van de explosiviteit van Karin, de styliste ‘pur sang’ Liesbeth, de militaire precisie van Ivy en de coaching skills van Edwin en Siemko.

De wedstrijd is spannend, lijkt de verkeerde kant op te vallen, maar met 2 mooie afstandschoten bepaalt Richard de eindstand in het voordeel van KVA.

Zelfs de rust tijdens deze wedstrijd is vermeldenswaardig. Het heeft mij geleerd dat de bril van Klaas Stoffels niet voor veraf bestemd is. Hij komt aan de rand van het veld staan en roept zijn kleindochter aan de overzijde van het veld. “Kom even bij opa”. De kleine blonde dame twijfelt wat maar lijkt toch overstag te gaan. Op dat moment zegt Bart: “je mag geen vreemde kinderen lokken Klaas, dat is je kleindochter niet. Die staat met Wessel op de korf te schieten. En dit keer komt zijn ‘juiste’ kleinkind inderdaad zonder treuzelen aangelopen.

Ongetwijfeld zal ’s avonds bij de familie Feenstra het gesprek zijn geleid door dochterlief, die trots vertelt over haar nieuwe opa. En welk kind zou Klaas nou niet als opa willen?

Maar het vuurwerk van de zondag is voor het laatst bewaard. Het jeugdige KVA4 treedt aan tegen het ervaren BEP4, een geslepen ploeg die veelvuldig zijn kwaliteit tentoon spreidt.

De wedstrijd voltrekt zich in moordend tempo en de score loopt in een waanzinnig hoog tempo op, waarbij KVA doorgaans op achterstand wordt gezet, maar continu op de gelijkmaker loopt te jagen. Het tempo blijft de hele wedstrijd moordend en de scheidsrechter blijft op onopvallende wijze de strijd zeer consequent en goed leiden, waarbij hij het spel zo min mogelijk onderbreekt, wat het spel ten goede komt. Het publiek begint zich steeds meer te roeren en Jorrit en Wessel staan hun handen stuk op de reclameborden. Werkelijk iedereen scoort mee en de inzet is hartverwarmend en wordt door de supporters herkend en gewaardeerd. Er vinden nauwelijks overtredingen plaats en is er respect over en weer.

Toch staat KVA opeens met 4 punten verschil achter in de 2e helft. Maar al snel wordt met de inhaalrace begonnen en is de handdoek nog zeker niet geworpen. De achterstand wordt terug gebracht naar 2 punten en iets voor tijd zelfs naar 1 punt. Bij ieder tegendoelpunt gaat de KVA-side er meer achter staan en kort voor tijd valt de gelijkmaker en lijkt de inzet en passie beloond te worden. Maar KVA ruikt bloed en zet een laatste eindspurt in. Die leidt uiteindelijk tot de 20-19 en nog eenmaal moet de aanval van BEP onschadelijk worden gemaakt en de spanning is om te snijden. Soms houden we de adem even in maar KVA houdt stand. Onder luid gejubel fluit de scheidsrechter later voor het einde van de wedstrijd.

Het leek wel of we naar een promotiewedstrijd voor het korfbal hebben gekeken, waaraan 2 ploegen hebben meegewerkt.

Helaas was André de Boer verhinderd en werd zijn leegte door Bart Mostard opgevuld in zoverre dat mogelijk is uiteraard. Ik vind wel dat KVA4 verplicht is naar André om dit huzarenstukje nog eens dunnetjes over te doen. Dat verdient hij toch zeker gezien alle tijd en positieve energie hij er in steekt.

Zijn mij verder nog zaken opgevallen?

Willem Schaar kan met darts beter mikken dan met korfbal. Ik ben hier constanter in. Wat ik ook in mijn handen krijg, ik kan gewoonweg niet mikken.

Mijn verslag zou onvolkomenheden kunnen bevatten, aangezien alles in het zeer beperkte geheugen was opgeslagen. Ik was namelijk vergeten een notitieblok en pen mee te nemen.

Voor een schrijver is dit uiteraard een onvergeeflijke zaak. Het is net als een vrouw die na het douchen erachter komt haar BH te zijn vergeten. Zoiets vergeet je gewoon niet.

Zie ik u komend weekend weer? Er zijn genoeg teams de moeite waard om eens te komen bekijken.

MIS HET NIET!!!