Het wordt weer tijd om eens kort stil te staan bij de prestaties van afgelopen weekend, waarbij kort uiteraard een relatief begrip is. Er gaan nu beslissingen vallen en bijna iedere wedstrijd is van levensbelang.
Door: Kasper Koster
Als ik zaterdagochtend binnen kom staat de B2 op het punt om hun wedstrijd tegen Blauw-Wit te beginnen. Marion heeft dat al prachtig beschreven, waardoor ik kan volstaan te zeggen dat de B2 duidelijk progressie laat zien en het tekort aan lengte ruimschoots compenseerde door veel te bewegen en gewoonweg veel beter korfbal op de mat te leggen. Een ruime overwinning voor onze B2 gaf een correct beeld van de verhoudingen op het veld (18-9). Hiermee werd het eerdere verlies van Blauw-Wit uitstekend recht gezet. Hopelijk was dit een voorbode op de rest van de wedstrijden.
De belangrijkste wedstrijd van het weekend volgde hierop. Dat was ook duidelijk te zien aan het feit dat de hal behoorlijk vol liep. Voor de laatste kleine kans op handhaving voor de A1 was een overwinning nodig. In de uitwedstrijd was ons door de leidsman een geheel terechte overwinning onthouden en werd het 17-17. Maar het was duidelijk dat we een kans zouden maken tegen Rapid. Hiervoor moesten we wel vol aan de bak, omdat de ploegen aan elkaar gewaagd zijn. Het was al snel duidelijk dat KVA het betere van het spel had, maar Rapid schoot zuiverder, waardoor de stand gelijk opging. Uiteindelijk was een kleine voorsprong met de rust het gevolg.
In de tweede helft kwam de A1 voortvarend uit de startblokken. Zo werd uitgelopen naar een 11-6 voorsprong en leek de wedstrijd in ons voordeel uit te vallen. Maar toen er 4 keer achtereen een stip werd gemist slopen de zenuwen in de gelederen, wat volledig begrijpelijk is. De A1 verdedigde met hand en tand, maar omdat het scorende vermogen haperde kwam Rapid langzamerhand dichterbij en werd het zelfs 11-10. Hierbij moet mij toch iets van het hart. Ondanks dat de A1 enorm hard voor hun laatste kans vocht en de hal goed gevuld was met KVA-supporters stond onze A1 er alleen voor. Juist op zo’n moment is er behoefte aan een 9e man, die onze A1 met ziel en zaligheid steunt. Maar soms lijkt het of mensen denken dat ze bij een theatervoorstelling zijn.
Maar kort voor tijd werd het dan toch 12-10, wat dankbaar werd binnengehaald. Hierop volgde meteen een in mijn ogen makkelijk gegeven stip, door een overigens prima leidende scheidsrechter, wat ook gezegd mag worden. En zo werd het 12-11 met nog korte tijd te gaan. Een gehaast schot zonder rebound gaf Rapid nogmaals de kans om een laatste aanval te plaatsen. Maar met de wilskracht van KVA werd deze aanval ook onschadelijk gemaakt. Bij de laatste aanval van KVA werd een herhaaldelijk bewuste overtreding met een stip beloond. Gelukkig viel deze wel in de korf en klonk het eindsignaal. Een overwinning van 13-11 was volledig verdiend en hier heeft de A1 hard voor gestreden. Volgende week moet de A1 hun laatste wedstrijd ook winnen tegen hekkensluiter KIOS om nog kans op handhaving te maken. Hierbij zijn wij afhankelijk van het resultaat van KZ. Laten we hopen dat Velocitas ons een sportieve dienst wil bewijzen. Maar wij zullen ons alleen maar moeten richten op onze wedstrijd. Eerder werd namelijk verloren van KIOS. Maar de strijdlust was een lust voor het oog. Ik zag een ploeg spelen, die voor elkaar wilde werken en viel er geen onvertogen woord binnen het team. Dat is mooi om te zien en biedt vertrouwen voor onze laatste wedstrijd.
Wij hebben het voorgedaan voor ons vlaggenschip en ik kan nog net voorkomen dat de DJ weer op huis wil aangaan. Hij had duidelijk het idee, dat het hoogtepunt voor vandaag was geweest. Hoe voorspellend zijn gedachten waren zou helaas op een later moment blijken.
Het is inmiddels stampvol in de Nieuwe Bankrashal en de supporters van Groen Geel dragen, net als bij de eerste ontmoeting, zeker meer dan een steentje bij. Enthousiast steken onze supporters een confettikanon af (of hoe dat ook heet), Groen Geel laat dit niet onbeantwoord. De sfeer benadrukt het belang van de wedstrijd op uitstekende wijze, elkaar hierbij in onze waarde latend. Nadat alle troep is opgeruimd kan de wedstrijd wat later dan gepland beginnen.
Groen Geel opent de score en het tempo ligt onverminderd hoog. De score gaat gelijk op en vooral Dennis onderscheidt zich hierbij. Hij schiet in deze fase 6 keer raak uit 7 pogingen en Groen Geel wisselt verdedigend de heren om meer druk op Dennis te zetten. Helaas scoort de rest van het team niet genoeg mee en is het duidelijk dat Dennis dit nooit een hele wedstrijd vol kan houden. Groen Geel beschikt over bijzonder veel scorend vermogen, wat het verdedigend extra lastig maakt voor KVA. Kort voor de rust loopt Groen Geel wat weg van KVA en staat het 14-16 met rust. Er is nog geen reden tot paniek, maar nu zullen de anderen mee moeten scoren. Dit blijkt niet het geval en loopt het verschil op tot 4 treffers. KVA probeert het wel, maar het lukt gewoonweg niet. Er wordt nog gewisseld, maar Groen Geel is simpelweg beter. Op het einde van de wedstrijd loopt Groen Geel nog meer uit, als het geloof bij KVA al weg is. Tegen Groen Geel moet iedereen een topdag hebben, anders wordt het een zeer lastige klus. Nu was dit niet het geval, wat een terechte overwinning van Groen Geel betekende.
Kort voor tijd valt bij Groen Geel een sterk spelende Terrenc nog uit. Hopelijk valt zijn blessure mee. Zo sportief zijn wij dan ook wel weer.
Ik vind het nog steeds raar om Martin in andere kleuren te zien spelen, maar ben wel blij dat hij zijn goede ontwikkeling bij Groen Geel heeft doorgezet. Het was verder ook een sportieve wedstrijd, waarin het respect voor elkaar mooi was om te zien.
Na afloop twijfel ik wat ik moet doen. Ik wil de onzen troosten, want zij hebben er alles aan gedaan. Maar een groot deel van Groen Geel stond vorig jaar in de Ziggo Dome, waarin ze de finale van de junioren terecht wonnen. Ze zijn dus eigenlijk min of meer beroemdheden. Vorig seizoen heb ik (een groot deel van) deze ploeg al meerdere malen zien spelen in de A1, waar ik altijd genoot van het hoge tempo en enorme scorend vermogen. Uiteraard ligt mijn hart bij KVA, maar als ik deze wedstrijden bezocht liet ik mijn KVA-shirt en sjaaltje thuis liggen uit respect voor Groen Geel, maar dat vind ik logisch. Zoiets doe je gewoon niet. En ik moet eerlijk toegeven: zo’n Groen Geel tuinpak kleedt wel behoorlijk af.
Na afloop hoor ik iemand zeggen dat KVA niet uitstraalde dat ze kampioen konden worden. Hier ben ik het totaal niet mee eens. KVA heeft alles gegeven om de wedstrijd te winnen. Er komt dan een moment in de wedstrijd, dat je, als speler, beseft dat het niet zal lukken en waar je zo naar toe hebt geleefd op een deceptie uit gaat draaien. Op zo’n moment zie je in de wedstrijd de verslagenheid en teleurstelling bij de ploeg terug. Maar dat mag niet worden verward met een gebrek aan inzet. Daarmee doe je ons vlaggenschip tekort. Hoe het zaalseizoen ook af mag lopen, ik zal trots zijn op de prestatie van ons 1e team.
Wat mij wel wat zorgen baart is dat ik mensen nu al over een beslissingswedstrijd hoor praten. Zullen we voorlopig alleen maar praten over de wedstrijd tegen ‘De Hoeve’. Daarna zien we wel weer verder. Het was in ieder geval een bijzondere wedstrijd met een mooie, goede sfeer, zoals de wedstrijd dat ook verdiende.
De volgende dag mis ik helaas de wedstrijd van ons 3e, omdat ik andere verplichtingen heb. Het trieste nieuws bereikt mij al voor ik de hal binnenkom. Ettele seconden voor tijd viel pas de genadeklap. Waar ons 3e alle aanspraak maakte op de overwinning vergat het zichzelf te belonen. Er werden 5 stippen gemist, waarmee ze de A1 overtroffen. Waar een gelijkspel genoeg was voor KVA en dik verdiend was werd ons 3e niet beloond. Helaas werd onze laatste aanval afgefloten vanwege het gebrek aan een schotpoging. De laatste tegenaanval werd ons helaas fataal. Nu maken we alleen nog kans als we de laatste wedstrijd van ongeslagen koploper DSC winnen, wat een utopie lijkt, aangezien deze ploeg met kop en schouders boven de rest uitsteekt.
Hierna volgt een volgende wedstrijd van ons 2e team, die gewonnen moet worden van concurrent SCO 2. Ik heb een keuze moeten maken tussen Ajax kijken of ons 2e. Ik weet dat Serge het mij niet zal vergeven als ik niet mijn steun zal betuigen. Het blijkt een juiste keuze te zijn, die kort geleden nog ondenkbaar geweest zou zijn. Ik heb mij blijkbaar ontwikkeld.
De wedstrijd zal enorm spannend blijken te worden, waarbij mij opvalt dat de treffers van SCO met een soort aapgeluiden worden bejubeld. Maar waarschijnlijk kijk ik teveel voetbal. Want er doen geen gekleurde speler mee en de bescheiden aanhang van SCO uit verder geen onvertogen woord. Dus trek ik duidelijk de verkeerde conclusie.
De score valt het grootste deel in het voordeel van KVA uit, maar telkens weer haakt SCO weer aan. KVA heeft langere aanvallen en speelt ook meer op de doorbraak, waar SCO het vaker van afstand probeert. Doordat er niet genoeg druk op hun aanvallers wordt gezet vallen hun treffers te makkelijk en bieden wij zo SCO de kans om telkens weer aan te haken. Onze dames scoren er op los en het wordt goed onderkend dat hier onze kansen liggen. De heren offeren zich vaak moeiteloos op, waarbij vermeld moet worden dat de heren wel degelijk mee scoren.
Ook in de 2e helft heeft ons 2e grotendeels het beste van het spel en lopen zij uiteindelijk toch wat weg van SCO, waardoor een verschil van 3 treffers ontstaat. Maar als SCO toch weer aan dreigt te haken worden er wissels toegepast. Hierbij mag een compliment worden gemaakt aan Menno en Willem, die na de teleurstelling van hun eigen wedstrijd zich opnieuw moeten opladen. Menno wordt er met al zijn ervaring ingebracht om de veelvuldig scorende aanvaller van SCO in te tomen. Hij zet onmiddellijk veel druk op de aanvaller, waardoor deze er veel energie in moet steken om te kunnen schieten. Aanvallend pakt Menno veelvuldig de rebound, zodat Bob meer aan kan vallen, wat goed uitpakt. Overigens was Bob in de rebound ook heer en meester, waardoor wij veel lange (succesvolle) aanvallen hadden. Het is een genot om te zien dat Bob zelden hoeft te springen om een bal te bemachtigen, aangezien hij zo ver en geraffineerd uitblokt.
We schrikken op als Tamara een schreeuw van de pijn slaakt. Ze is door haar enkel gegaan en wordt al snel omgeven door bezorgde metgezellen. Wat later draagt ‘Don Juan’ Bennie haar van het veld, terwijl Marloes naar haar spuugt. Buiten het veld wordt er voornamelijk om de gunsten van Bennie gestreden. Marleen is haar vervangster en zij valt enorm goed in op een moeilijk moment. Ze scoort meteen mee en zet verdedigend druk op haar dame. Als laatste wordt Jonathan vervangen door Willem om te zorgen voor nog meer evenwicht. Ook Willem valt goed in en als team verdedigt KVA de voorsprong. Met en zucht van verlichting klinkt uiteindelijk het verlossende eindsignaal en heeft KVA nog steeds een kans op handhaving, die volgende week bereikt moet worden tegen ‘Hoogkerk’. Hiernaast zijn we afhankelijk van het resultaat van SCO.
Het wordt tijd om een drankje te gaan doen, maar van alle kanten wordt me ingefluisterd dat ik de verrichten van ons 6e niet mag missen. Het is een mooie mix van ervaren spelers, die ooit als talent golden, aangevuld met jonge spelers, die nog steeds als talent gelden. Zo kan het inzicht worden gebundeld aan loopvermogen, zo is mij althans uitgelegd. Ik denk dat dit laatste dan geldt voor de invalsters Lieke en Samantha. Die bewegen inderdaad veel, maar hebben een extra moeilijkheidsgraad. Bij hen zit er blijkbaar een deksel op de mand, want hij stuitert er keer op keer uit. Aanvallend zit het dus wat tegen en verdedigend wordt er teveel weggegeven, zodat het resulteert in een spannende wedstrijd. Dennis van Erck leidt de wedstrijd prima en is zonder twijfel de man met het minste aantal fouten in de wedstrijd. Er volgt wel af en toe een verwijt richting zijn kant, maar is nog wel eens het gevolg van het onvermogen van spelers in combinatie met een stukje gezond fanatisme. Het klinkt mij allemaal bekend in de oren in ieder geval moet ik bekennen. Tot het einde toe blijft het spannend. Anouk wordt er nog ingebracht en scoort al snel. Maar uiteindelijk levert het een gelijkspel op. Ik denk dat er meer inzat, maar een punt pakken tegen het vlaggenschip van ‘Celeritas’ klinkt natuurlijk best stoer.
Ik blijf zitten voor de volgende wedstrijd, maar uiteindelijk word ik de hal uitgezet. Blijkbaar is het nu echt klaar. Het wordt nu echt tijd om toch maar weer naar huis te gaan.
Het was weer gezellig, volgende week weer? Same time, same place.
