Steven Davelaar was één van de eerste mensen, die ik bij KVA leerde kennen. Melissa had zich reeds aangemeld als nieuw lid voor het komend seizoen. Ik kwam kijken bij een schooltoernooi, wat bij KVA werd gehouden. Mijn blik viel op een poster, waarop een feest voor oudere jongeren werd aangekondigd. Ik vroeg aan Steven of dit alleen voor leden was, maar hij vroeg meteen om ook te komen.
Door: Kasper Koster
Hoewel ik niet verlegen ben aangelegd ben ik er ook geen fan van om naar een feest te gaan, waar ik niemand ken. Maar mijn liefde voor de muziek won het van mijn angst voor het onbekende. Gelukkig was Steven er ook en hij stelde mij voor aan diverse mensen en na een gezellig praatje begaf hij zich op de dansvloer, waar hij vervolgens maar moeilijk af te krijgen was. Regelmatig was de ruim bemeten dansvloer nog te krap voor Steven, zeker toen er een nummer van Boney M. werd gedraaid. Het leek net of ik naar Frank Farrell zat te kijken, misschien met een iets grotere draaicirkel, maar met een nog groter enthousiasme.
Mijn tweede ontmoeting was bij een jeugdtoernooi bij BEP, waar Steven ook als ouder bij aanwezig was. De laatste wedstrijd was tegen BEP, waarbij de scheidsrechter zich flink deed gelden, wat niet in het voordeel van KVA was. Ook Steven deed zich overigens gelden, maar op een manier die mij veel meer kon bekoren. Regelmatig dreef hij de spot met de scheidsrechterlijke beslissingen, maar op een bijzonder cynische wijze, waarbij zijn woordkeus en originaliteit prijzenswaardig waren (voor mij in ieder geval wel). Hoewel net voor de wedstrijd te kennen was gegeven dat ouders zich niet met de leiding (van coaches of scheidsrechter) mochten bemoeien was Steven dit allang weer vergeten. Dit is bij Steven overigens wel vaker het geval. Zijn fanatisme en hekel aan onrecht staan regelmatig in de weg bij zijn voornemen om zich netjes te gedragen. Maar ik ben waarschijnlijk de laatste, die hier iets over mag zeggen, omdat het voor mij bijzonder herkenbaar is.
Daarna kwam ik Steven uiteraard regelmatig tegen en dreef ik af en toe de spot met hem in mijn stukjes (met name destijds over de C1). Maar toen de C1 naar het NK afreisde zat Steven op de tribune en werd vervolgens één van de sfeermakers van een onwaarschijnlijk feestelijke dag. Het jaar daarop deed Steven de B1, samen met vrouwlief Liesbeth en Anneke. Toen leerde ik hem nog beter kennen en zag ik Steven in diverse gedaanten. Hij begon altijd enorm positief aan een wedstrijd, maar kon ook opeens in een ongekende razernij ontsteken, hetzij tegen de scheidsrechter, hetzij tegen zijn spelers, vooral als het een spannende wedstrijd betrof.
In die tijd merkte ik ook op, dat Steven zich niet altijd gelukkig uitdrukte. Hoewel hij altijd probeerde om zaken positief te benaderen kon hij hier soms uitermate ongelukkig in zijn. Maar hij maakt dat voor mij altijd weer ruimschoots goed door dit als eerste ook ruiterlijk toe te geven.
Zo ging Melissa dat seizoen door een onzekere periode heen, waarin de angst om fouten te maken haar spel beheerste. Toen ik dat aangaf bij Steven bevestigde ik blijkbaar zijn vermoeden. Hij zou hier rekening mee houden. Een paar minuten voor tijd werd Melissa, toen de wedstrijd allang gespeeld was, vervangen. Melissa liep met gebogen hoofd het veld af. Ik wilde er niks over zeggen tegen Steven, maar mijn blik verraadde ongetwijfeld mijn ingehouden woede. Steven haalde het onderwerp zelf aan en bood zijn excuses aan. Hij was het onderwerp gewoon vergeten en dacht er pas aan, toen hij de blik van Melissa zag. Zodra hij Melissa binnen zag komen in de kantine liep hij ook naar haar toe om zijn vertrouwen in haar uit te spreken. Dit is overigens absoluut niet bedoeld om Steven hiermee omlaag te halen, maar om te proberen een juist beeld van Steven te schetsen, want juist dan ontstaat voor mij een compleet beeld van de mens Steven. Op één of andere manier is hij in staat om zijn goede bedoelingen zelf onder te laten sneeuwen, uit pure onhandigheid overigens en zeker niet bewust.
Deze onhandigheid is overigens niet alleen op te merken uit zijn manier van uiten, maar ook in zijn manier van doen. Velen zullen zich ongetwijfeld nog herinneren, hoe hij tijdens een plantjesmarkt bij KVA bijna een kraam binnenreed en zo onbedoeld de afnemer werd van een paar platgereden planten. Het jaar hierop volgend reed Steven zijn auto voorzichtig om de plantenkramen heen en parkeerde zijn auto vervolgens achteruit op een paaltje, wat daar overigens al jarenlang stond. Gelukkig was Steven inmiddels gewend aan de ongelukkige situaties, die hij zelf creëert. Lachend stapte hij uit de auto om de schade op te nemen. Met man en macht moest er worden gewerkt om de auto weer van het plaatje af te krijgen, maar toch voor velen uiteindelijk weer een mooi verhaal erbij. Maar ook zijn buren zijn al wel eens getuige geweest van de ongelukjes, die Steven nu eenmaal overkomen. Zo parkeerde hij een keer zijn auto op een stapel hout van de buren, die uiteindelijk de schuur hadden moeten vormen. Omdat de wielen los van de grond, maar ook van het hout waren, zat er geen beweging meer in en moest de auto met behulp van experts van de stapel hout worden gehaald. Denkt u nu niet, dat Steven mij dit kwalijk zal nemen, als ik u dit toevertrouw. Doorgaans is hij namelijk zelf de persoon, die iedereen dit in geuren en kleuren vertelt.
De laatste anekdote speelde zich af toen Steven met Dennis de B1 deed en ik bij de begeleiding van de A1 betrokken was. Steven kwam binnen met een dik, blauw oog. Geschrokken kwamen Dennis en ik vragen wat er gebeurd was. Hij vertelde lachend dat hij zichzelf tijdens een tenniswedstrijd met zijn eigen racket voor z’n kop had geslagen. Beiden adviseerden wij hem niet dit verhaal aan de B1 en A1 te vertellen, omdat hij dan gedurende de hele training flink belachelijk zou worden gemaakt. Wij verzekerden hem dat wij ieder ander verhaal van hem volledig zouden bevestigen. Maar wat later hoorden wij Steven in detail vertellen, hoe hij zijn eigen hoofd bijna had gekatapulteerd.
Als ik voor het einde van het seizoen stop met de A1 ben ik er kapot van. Steven is de eerste die mij belt. Hij bedankt mij en troost mij. Als ik een paar weken later weer naar de A1 kom kijken voel ik als eerste zijn arm om mijn schouder. Samen met Dennis zou hij de B1 vervolgens naar het NK op het veld leiden. Maar al deze leuke anekdotes leidden ons wel heel erg af van de succescoach, die hij maar al te vaak is geweest. Zo is ons vlaggenschip onder hem gepromoveerd en heeft hij de B1 dus naar het NK geleid.
Daarna volgden nog twee mooie en succesvolle seizoenen bij de A1 om vervolgens bij de selectie te worden opgenomen, waar hij nu nog onderdeel vanuit maakt. Nog steeds verzorgt hij vaak de trainingen en kan hij altijd worden benaderd voor een aparte training voor een ander team. Zo heeft hij onze B1 al een schottraining gegeven, waar de kinderen erg enthousiast over waren. Maar als ik hem hiervoor bedank is hij er zelf ook erg enthousiast over.
En als Melissa hem voor de training vraagt om wat over zichzelf te vertellen praat hij al snel over het mooie schotpercentage van Melissa. Want hij is niet iemand, die graag over zichzelf praat. Of het moet uiteraard één van zijn ‘ongelukjes’ betreffen.
Als ik aan Steven denk moet ik automatisch lachen, want ik koester veel goede herinneringen aan de beste man. Ik heb hun 50-jarig verjaardagsfeest mogen meemaken en heb hem zelfs een aantal keer in zijn huis bezocht. Hij is inmiddels waarschijnlijk één van de meest bekende gezichten bij KVA. Want laat u niet gek maken door de negatieve of ongelukkige voorvallen, die ik over Steven heb verteld. Ik heb het verteld omdat het bij Steven past. Juist zijn onhandigheid, gepaard met zijn enorme positieve instelling en enthousiasme, maakt hem tot een meer dan aimabel mens, iemand over wie ik al veel eerder had moeten schrijven, maar gelukkig niet ben vergeten. KVA mag zich gelukkig prijzen met iemand als Steven.
Voor mij is Steven een mengelmoes van ongeëvenaard enthousiasme, positiviteit en liefhebber en kenner van korfbal. De daarbij komende overige kenmerken zijn slechts randzaken, die Steven juist tot zo’n bijzonder mens maken. Daarnaast maken de danskunsten van Steven het gemis van Bobby Farrell toch nog enigszins goed. Mocht u zich zorgen maken om het rijgedrag van Steven, binnen het hek van het veld bent u volledig veilig.
