Het werd een ware apotheose voor KVA 3. De laatste wedstrijd van het seizoen was meteen ook de kampioenswedstrijd tegen het tweede selectieteam van Tiel ‘72. Naast het geëiste kampioenschap vanuit de TC was degradatie ook theoretisch nog mogelijk. Toch leek de ploeg van coach Bas van der Bijl daar gewoon 60 minuten mee bezig. Voor van der Bijl was het ook meteen zijn laatste wedstrijd als coach van KVA 3. Ook assistent-coach/speler Patrick de Jong coachte (vooralsnog) zijn laatste wedstrijd.

Wat een mooi spektakel had kunnen worden, begon ook zo. KVA kreeg de snelste vrije bal ooit mee en de toon was meteen gezet. De Tielenaren waren hun zenuwen geen seconde de baas en stonden met rust 12-2 (14-2 volgens het scorebord) achter. Waar KVA scherp begon aan de wedstrijd, viel Tom de Beurs in de beginfase al uit met een blessure. De wedstrijd was toen al gespeeld en gaf de Beurs mooi de kans om het scorebord te bedienen en alvast aan het wedstrijdverslag te gaan werken. “De Beurs had zijn waarde al in de vorige wedstrijden bewezen”, aldus Jan Kea.

“KVA moest het vooral van twee spelers hebben”, zal Tiel’72 2 wel gedacht hebben, maar zo werkt het natuurlijk niet bij korfbal. Onze rebounders en aangevers konden niet afgestopt worden, waardoor KVA met zoveel vertrouwen kon aanvallen dat een doelpunt vaak onvermijdelijk was. Snelle wissel Jan Kea kreeg een applauswissel en Fabian Geveke werd van vak gewisseld waardoor de de Jong(e) vierling weer eens in een vak stond.

Geveke hield (letterlijk) een vinger aan de pols (of waren het er “twee!”). Er betrad zowaar nog een de Jong het veld, maar de goed fluitende Joke (geen grap) vond dat te gortig en stuurde Fokke na een handgemeen met Fabian pardoes weer het veld uit. Jolien de Jonge bleef rustig (RUSTIG! RUSTIG!), waardoor het uiteindelijk 19-13 werd in het voordeel van KVA 3. Later bleek dat KVA 2 helaas toch degradeerde uit de Reserve Hoofdklasse, waardoor KVA 3 onterecht is gehandhaafd in de Reserve Overgangsklasse. Wie weet komen we KZ 5 nog eens tegen! Het kampioensfeestje was er eentje om in te lijsten en iedereen lag pas rond 20:00 in bed, want tja kinderen hè. Een officiële huldiging in het clubhuis volgt uiteraard nog na deze zeldzame en unieke prestatie!

Met vriendelijke groet,

Een scorebordjournalist