Onlangs bekeek ik nog eens de film Mr and Mrs Smith. Tijdens het bekijken realiseerde ik me dat de titel van de film mij op het verkeerde been had gezet. Bij de achternaam ‘Smith’ verwacht je doodgewone mensen in de trend van huisje, boompje, beestje. Dat de film vervolgens over doorgewinterde huurmoordenaars, die elkaar naar het leven staan, gaat verwacht je niet direct. Het is natuurlijk ook niet reëel je verwachtingspatroon te baseren op een achternaam. Omdat ik altijd met mijn gedachten bij KVA ben vroeg ik me af of wij een KVA-variant hebben op Mr and Mrs Smith. Met andere woorden: ik ging na of wij binnen KVA een stelletje hebben met een doorsnee achternaam, maar dat deze mensen zelf allesbehalve doorsnee zijn.
Door: Kasper Koster
Als je denkt aan een doorsnee Nederlandse achternaam zullen waarschijnlijk de meeste mensen aan de achternaam ‘Jansen’ denken, ik dus ook. Er ging geen lichtje bij mij branden. Volgens de telefoongids heeft de andere helft van Nederland ‘de Boer’ als achternaam. Nu ging er wel een lichtje in mijn minst gebruikte kamer branden. Sommigen noemen het ook wel de hersenen.
Nou zullen natuurlijk meteen mensen erover vallen dat Wendy geen ‘de Boer’ heet, maar ‘van Hoek’ klinkt ook nog steeds oerHollands.
Maar hier stopt het doorsnee verhaal dan ook wel, zeker als we het in het licht van KVA bekijken. Want beiden zijn ze behoorlijk actief voor KVA. Een paar jaar geleden waren ze samen een deel van het seizoen de coaches van een jeugdteam, omdat hier een coach nodig was.
Samen spelen ze al sinds mensenheugenis in de zaal voor zaterdag 1. Dit vedettenensemble is al jarenlang een kweekvijver voor aanstormend talent. Waarschijnlijk is er geen team binnen KVA te vinden, waar zoveel anderen hun opwachting kunnen maken. André is de aanvoerder van dit team en traint de groep ook. Hierbij staat het plezier centraal, wat ook blijkt uit het feit dat het team al jarenlang nauwelijks wijzigingen heeft ondergaan. Want wie wil er nou mee stoppen als het zo gezellig is? Twee jaar geleden mocht ik bij de afsluiting van het zaalseizoen zijn, tezamen met de spe(e)l(st)ers van dit team, alsmede een aantal trouwe invallers. Ik hoefde niet eens te vragen waar dit werd gehouden. Uiteraard was dit bij het echtpaar Smith de Boer thuis.
Daarnaast traint en coacht André samen met Hayo het 4e elftal voor het 2e jaar. Ook dit gebeurt op een wijze, waarbij het positieve er wordt uitgelicht en benadrukt. En in vergelijking met vorig seizoen werpt dit ook zeker zijn vruchten af.
Hij traint en coacht dus al 2 jaar lang 2 teams. Hiervoor gold dit al jarenlang voor één team, te weten zijn eigen team. Sinds vorig seizoen speelt André ook op het veld, wat niet echt zijn voorkeur had, maar gebrek aan spelers deed hem overstag gaan ook op het veld te gaan korfballen. Daarnaast fluit hij ook nog tussendoor af en toe een wedstrijd. Overigens komt zijn imposante balgevoel volledig terug in het golf. De precisie waarmee hij de bal verplaatst is verbijsterend. Soms komt de bal zelfs op de juiste baan terecht.
Wendy doet haar werkzaamheden voor KVA in de JTC, waarbij zij het aanspreekpunt is voor de A-junioren. En hier kunnen we heel kort over zijn: wat is dat een verschrikkelijke ondankbare kut functie. Jawel, u leest het goed. Maar een beschaafdere term geeft gewoonweg geen juist beeld van de werkzaamheden en vooral de stroom van beledigingen die dit ieder seizoen weer oplevert. Want laat ik hier geen doekjes om winden. Iedereen verwacht in het team te worden ingedeeld, wat hij/zij voor ogen heeft, wat natuurlijk onmogelijk is. Dit schijnt voor een aantal mensen reden genoeg te zijn om hun ongenoegen op een zeer onvriendelijke wijze kenbaar te maken. Als mensen het er mee eens zijn hoor je er niks over. Je krijgt dus ieder seizoen een hoop ellende over je heen. En laat ik duidelijk zijn: dit wordt dus uit vrije wil uitgevoerd en staat er geen betaling tegenover. Dan doe je het dus uit clubliefde en cijfer je jezelf weg in het belang van de club.
Omdat ik dit seizoen de ‘Paul’ ben van de A1 heb ik regelmatig contact met Wendy, waarbij ik alleen maar kan zeggen dat alles bespreekbaar is. Onlangs stuurde ik een berichtje aan Wendy en kwam er toen achter dat ze op wintersport was in Oostenrijk. Maar ondanks dat ondernam ze de nodige actie tijdens haar vakantie. Toen ik achteraf aangaf dat ik dit niet had gedaan, als ik had geweten dat ze op vakantie was, wuifde ze het weg. “Het seizoen gaat gewoon door hoor. Je kan me altijd benaderen”. André bevestigde het antwoord van zijn lieftallige vrouw. Natuurlijk zijn Wendy en ik het ook niet altijd eens, maar dan zal zij altijd proberen om tot een gezamenlijke oplossing te komen. Zij zit al jarenlang in de JTC en ik hoop dat ze hier nog een tijd mee door zal gaan.
Hiernaast doet ze ook nog werkzaamheden voor de sponsorcommissie en actiecommissie. Het lijkt er dus op dat ze daar haar weinig overgebleven vrije tijd aan besteedt.
Om hun werkzaamheden te spreiden zit André al jarenlang in de TC. Het is uiteraard een zelfde soort functie, waarbij je dan alleen met volwassenen hebt te maken. Klagende ouders en kinderen kun je hier vervangen door klagende spelers. Het klinkt misschien negatief, maar dit is echt één van de meest ondankbare functies om binnen een sportclub uit te moeten voeren. Gelukkig kan André heel goed verwoorden, waarom er bepaalde keuzes zijn of worden gemaakt. Hierbij kan hij goed de negatieve opmerkingen naast zich neer leggen, wat ook een vereiste is om dit werk te kunnen doen.
Maar verwar dit niet met onverschilligheid. Vorig jaar was de TC op zoek naar een betaalde trainer voor ons 2e team en werd er ook een oproep op Facebook geplaatst. Hierbij was het verzoek iemand te taggen, die een geschikte kandidaat zou zijn voor dit team. Ik besloot André zelf te taggen, waar geen reactie op volgde. Terwijl ik mijn golfbal op een vroege ochtend richting een nietsvermoedend schaap stuurde begon André nog even over mijn tag voor het 2e team.
“Ik heb het wel gelezen hoor. Maar ik heb er niet op gereageerd, want het kost me nu al de nodige nachtrust”. Dat zegt genoeg over zijn inzet voor KVA en zijn beleving hierin.
Onlangs vernam ik dat André en Wendy naar Aalsmeer waren verhuisd. Ik was nog in hun vorige huis in Hoofddorp geweest, wat m.i. weinig reden gaf om verder te zoeken naar een andere woongelegenheid. Ik was dus wat verrast over hun verhuizing en vroeg André of hun vorige huis ze niet was bevallen. Misschien lag het wel aan Hoofddorp.
Maar het antwoord van André liet niets aan duidelijkheid te wensen over.
“We hadden er juist een paleisje van gemaakt en Hoofddorp voelde echt als mijn thuis. We hadden echt een enorme band met deze fijne plaats opgebouwd. Maar we wilden gewoon dichterbij KVA wonen, aangezien we daar toch al onze vrije tijd spenderen. Als de container bij KVA te koop was geweest hadden we daar ingetrokken”.
Dat zegt genoeg over dit illustere duo. Dus vind ik Mr and Mrs KVA een betere benaming voor dit mooie stel.
Ik heb al op een eerder tijdstip gevraagd wat zij zoal voor KVA deden en hadden gedaan. Beiden begrepen meteen dat ik over ze wilde schrijven en wuifden het weg.
“Schrijf maar over mensen die het echt verdienen”.
En dat is precies wat ik nu gedaan heb.
