Geschreven door Kasper Koster:
Het lastige van het schrijven over vrijwilligers is dat ik maar van een klein deel weet, wat ze achter de schermen of soms ervoor nu eigenlijk doen. Van sommigen wist ik dat omdat ik ze persoonlijk kende of dat ik er mee te maken kreeg. Dit was bv het geval bij ‘Broodje Aap’, want waar eten is ben ik ook te vinden. Bij andere vrijwilligers word ik daar soms op gewezen of ik krijg na verloop van tijd alsnog mee ze te maken. Dit seizoen is dat het geval bij Kiki. Kiki is namens de JTC de coördinator van de B-aspiranten en krijgt dus dit seizoen met mij te maken.
Maar laat ik nog even teruggaan naar het begin. Toen Melissa zich bij KVA aanmeldde voor het komende seizoen mocht ze alvast in de laatste wedstrijd van de E2 meedoen, wat destijds werd gecoacht door Ria Stoffels. Zij was destijds tevens de overblijfjuf van Melissa en was voor ons dus het enige bekende gezicht binnen de club. Maar de liefdevolle, positieve benadering van de kinderen en enorme passie waarmee zij de kinderen aanmoedigde voelde voor ons als een warme deken. De enorme clubliefde en empatisch vermogen heeft zij gelukkig aan haar dochters meegegeven. Over Ivy heb ik jaren geleden al wat mogen schrijven, maar Kiki kreeg van mij nog nooit de aandacht, die ze wel degelijk verdient.
Natuurlijk kende ik Kiki al enige tijd, maar voornamelijk van het spelen in haar team. Dit seizoen krijg ik dan echt met haar te maken, wat voor arme Kiki toch wel een schok geweest moest zijn. Ik ben een echte Amsterdammer en zeg graag waar het op staat, omdat dit voor mij het beste werkt. Zo kunnen er geen misverstanden ontstaan. Kiki is daarentegen veel liever en probeert het vaak wat meer tactvol te brengen. Zo hadden wij bv contact over een trainersshirt, wat voor mij moest worden besteld. Kiki gaf aan welke maat Dennis droeg, maar opperde voorzichtig dat ik wellicht wat breder was uitgevallen. Ik merkte op dat mijn vrouw het eerder als dik zou omschrijven, waarop Kiki begon te lachen. Zij wilde mij gewoon niet voor het hoofd stoten.
In het begin van het seizoen heb ik veelvuldig contact gehad met Kiki. Voor mij was nog veel onduidelijk en ik wilde weten hoe bepaalde zaken, zoals bv reserves, geregeld waren. Hierbij viel het mij op, dat Kiki liever belde dan het te regelen via WhatsApp. Het beviel mij ook eigenlijk prima. Hierdoor kreeg ik ook een vollediger beeld van Kiki.
Naast het reeds benoemde empatisch vermogen beschikt Kiki over een duidelijke hang naar perfectionisme, waarbij het voor haar soms moeilijk is om te aanvaarden als dit gewoonweg niet mogelijk is. Hier valt ze anderen niet mee lastig, maar ze doet het liever niet voor minder. Verder is haar positieve manier van mensen en zaken benaderen bewonderenswaardig. Haar immer aanwezige en imposante energielevel spat er altijd weer vanaf, wat terug te zien is in haar spel, praten en manier van doen. Kiki is altijd op zoek naar nieuwe ideeën en mogelijkheden.
En dat alles voor onze club en de kinderen. En bedenkt u zich vooral goed dat het verre van een dankbare taak is. Want plaats nemen in de JTC betekent voornamelijk dat je te maken krijgt met mensen, die het bijzonder oneens met je zijn. De rest hoor je namelijk niet. Je weet van tevoren dat je sommige mensen teleur moet stellen. Soms gaat dat ook echt niet anders. In bepaalde categorieën van onze jeugd hebben wij bv de beschikking over een gering aantal leden, wat de teamindeling alleen maar gecompliceerder maakt. In sommige gevallen zelfs zo erg, dat de JTC zelf niet de keuzes kan maken, die ze graag zou willen.
Dit seizoen werd alles nog eens extra bemoeilijkt door alle Corona perikelen. Het trainen in de zaal moest worden stopgezet, waarbij vol werd ingezet op het trainen op het veld, of in ieder geval deze mogelijkheid te bieden. Vervolgens kwam de avondklok om alles nog eens ingewikkelder te maken. Toen enige versoepelingen kwamen met betrekking tot het trainen tot 27 jaar in samenhang met de avondklok werd de puzzel nog eens ingewikkelder. Ook in deze tijd heb ik regelmatig contact gehad met Kiki, waarbij wij het ook niet altijd met elkaar eens waren. Maar dat vind ik niet belangrijk. Ondanks dat wij niet altijd op één lijn met elkaar lagen was Kiki toch bereid om met mij mee te denken. Zij cijfert haar eigen ideeën graag weg voor andere ideeën, als zij de indruk heeft anderen hiermee op verantwoorde manier tegemoet te komen. En altijd zal Kiki vriendelijk blijven, nooit een onvertogen woord, altijd in oplossingen denkend. Maar hoewel zij tegen mij niet klaagt weet ik dat zij hier soms misschien best wel reden toe heeft, hetzij over mij, hetzij over anderen. Maar nooit zal ik een onvertogen woord van haar vernemen, over wat of wie dan ook.
Ik denk dat onze grootste deler het belang van de kinderen is en dan is onenigheid helemaal niet zo erg, zolang wij maar op respectvolle wijze met elkaar om kunnen gaan. En juist daarom ben ik zo ontzettend blij dat Kiki mijn contactpersoon is.
Vanuit KVA mogen wij allemaal blij zijn met mensen als Kiki, die zo enorm veel vrije tijd in onze mooie club steken zonder hier ooit iets voor terug te verwachten.
Zij heeft de vele positieve eigenschappen van Klaas en Ria meegekregen en daarmee onze club nog een stukje mooier gemaakt.
